Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο χαλκέντερος δημιουργός - συνθέτης, πιανίστας, μαέστρος, ενορχηστρωτής - Μίμης Πλέσσας σε ηλικία 100 χρόνων! Για την ακρίβεια, χρειαζόταν μόλις μία εβδομάδα ως τις 12 Οκτωβρίου, για να κλείσει τον ένα αιώνα ζωής γεμάτης μουσική και τεράστιες επιτυχίες με κορυφαία στιγμή τον αγαπημένο κύκλο τραγουδιών Ο δρόμος (1969) που έχει αναδειχθεί μακράν στον εμπορικότερο ελληνικό δίσκο από καταβολής δισκογραφίας και δικαιωματικά - κατά τη γνώμη μου - σε έναν από τους δέκα σημαντικότερους δίσκους τραγουδιών του ελληνικού ρεπερτορίου.
Η περίπτωση του Μίμη Πλέσσα είναι εντυπωσιακή από κάθε άποψη, αφού με τη χαρισματική του προσωπικότητα έκανε χρυσάφι ό,τι έπιαναν τα χέρια του! Ξεκίνησε ως επιστήμονας χημικός και μ' αυτή την ιδιότητα έχει τιμηθεί ως επίτιμος διδάκτορας σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια. Η πιανιστική του δεινότητα τον έφερε στον κόσμο της τζαζ, όπου μας άφησε μια σπουδαία κληρονομιά με ποικίλες συνεργασίες εντός κι εκτός συνόρων. Στα μέσα της δεκαετίας του '50 μπήκε αποφασιστικά στο χώρο του τραγουδιού, όπου βέβαια μεγαλούργησε υπηρετώντας την τραγουδιστική φόρμα σε όλες της τις εκδοχές, ελαφρό, ελαφρολαϊκό, κινηματογραφικό, λαϊκό ή έντεχνο λαϊκό ύφος. Κατά τη δεκαετία του '60 κορυφώθηκε ο δημιουργικός του οίστρος μέσα από τα κοσμαγάπητα μιούζικαλ της Finos Film, ενώ υπολογίζονται σε πάνω από εκατό οι ταινίες με δική του μουσική επένδυση. Εξίσου παραγωγικός ήταν και στο θέατρο, ενώ κατά τη δεκαετία του '70 μας έδωσε μια θαυμάσια σειρά κύκλων τραγουδιών, όπως: Μέρες του καλοκαιριού (1970), Το πανόραμα (1971), Ζει; (1971), Για μια σταγόνα αλάτι (1973), Θάλασσα πικροθάλασσα (1973), Μίλα μου για τη Λευτεριά (1974), Σταθμός 0 (1974), Εκείνη τη νύχτα (1974), Τα χαμένα χρόνια (1977).
Τις επόμενες μέρες θα ανοίξω ένα μεγάλο αφιέρωμα στα παραλειπόμενα της ογκώδους δισκογραφίας του σπουδαίου συνθέτη και γιαυτό σήμερα θα περιοριστώ σε ένα μικρό άλμπουμ με 16 Σπάνιες Ηχογραφήσεις του που πραγματοποιήθηκαν κατά το διάστημα 1960-1985 και κυκλοφόρησαν σε ενιαίο δίσκο το 1996 από τη Mercury. Περιλαμβάνονται ηχογραφήσεις σε πρώτη ή δεύτερη εκτέλεση γνωστών ή και λιγότερο γνωστών έως αγνώστων τραγουδιών από το χώρο του ελαφρού και ελαφρολαϊκού ρεπερτορίου και του κινηματογράφου. Τα ερμηνεύουν οι: Τζένη Βάνου, Γιάννης Βογιατζής, Ζωίτσα Κουρούκλη, Τζίμης Μακούλης, Γιοβάννα, Καίτη Χρυσολωρά, Μαρινέλλα, Δημήτρης Μητροπάνος, Λίτσα Σακελλαρίου, Χριστιάνα, Βέτα Προέδρου και Δώρα Μόραλη.
(c) CD | Mercury | 1996 | Πηγή: d58
1 σχόλιο:
Υπάρχουν καλλιτέχνες και δημιουργοί. Υπάρχουν και αυτοί που ενσωματώθηκαν στον πολιτισμό του τόπου, στην ψυχή του λαού. Αυτοί παύουν να είναι "καλλιτέχνες". Είναι dna. Ένας από αυτούς είναι ο Πλέσσας. Και ακόμα περισσότερο, όταν ένας λαός αποδρομεί, όποια απώλεια υπαρξιακής αυτοαναγνώρισης, είναι μεγάλη. Δεν θρηνούμε ένα μεγάλο δημιουργό, πλήρη ημερών και έργου. Θρηνούμε την παρακμή, το έλλειμμα... Θρηνούμε το τί υπήρχε και δεν υπάρχει. Είτε είναι συνθέτης, τραγουδιστής, ποιητής, δημιουργός. Ουσιαστικά, θρηνούμε για το σήμερα, όχι για το χτες. Για εμάς, όχι για αυτούς που έφυγαν.
Για να ελπίζουμε σε μέλλον, το "ψυχοπολιτισμικό μας dna" πρέπει να συνεχίσει ως βίωμα, όχι ως μουσειακή καταγραφή. Συνέχισε. Δεν ξέρεις πόσο σοβαρό είναι αυτό. Όπως δεν ήξερε και ο Πλέσσας τί έφτιαξε, διατηρώντας την τζαζ ως απωθημένο... (Καλώς...)
Δημοσίευση σχολίου