Μίμης Πλέσσας: Classics Go Bouzouki High (1973)

Πάμε σήμερα πολύ πίσω, στις αρχές της δεκαετίας του '70 και συγκεκριμένα στο 1973, τότε που ο Μίμης Πλέσσας βρισκόταν στο απόγειο του δημιουργικού του οίστρου - εκείνη τη χρονιά μας έδωσε μεταξύ άλλων και τους δημοφιλέστατους κύκλους τραγουδιών Για μια σταγόνα αλάτι και Θάλασσα πικροθάλασσα - για να σταθούμε σε έναν ακόμη ορχηστρικό δίσκο που επιμελήθηκε ο συνθέτης με τον αγγλόφωνο τίτλο Classics Go Bouzouki High για λογαριασμό της Philips.

Πρόκειται για μια πρωτοποριακή για την εποχή της δουλειά, όπου η πρώτη ύλη αντλήθηκε από τη δεξαμενή της λόγιας δυτικής μουσικής, για να προσαρμοστεί στα ελληνικά ηχητικά πλαίσια και την ελληνική λαϊκή ρυθμολογία, την οποία ο συνθέτης γνώριζε άριστα και το είχε ήδη αποδείξει με πανηγυρικό τρόπο μέσα από τα κοσμαγάπητα λαϊκά τραγούδια του. Η ανήσυχη φύση του εδώ τον οδήγησε στο μαγικό κόσμο της λεγόμενης "κλασικής" μουσικής ανατρέχοντας στην ευρωπαϊκή μουσική φιλολογία των δύο προηγούμενων αιώνων, για να κορφολογήσει μερικές από τις ακρώρειες του χώρου αυτού, πασίγνωστες τις περισσότερες, έστω κι αν λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να τις ταυτίσουν με τους δημιουργούς τους. Εννοώ ότι δεν υπάρχει άνθρωπος σε οποιοδήποτε μορφωτικό ή κοινωνικό επίπεδο κι αν ανήκει που να μην έχει ακούσει τα ονόματα ενός Μότσαρτ ή ενός Μπετόβεν. Πόσοι όμως είναι σε θέση να απαριθμήσουν έστω και μονοψήφιο αριθμό έργων τους (από τα εκατοντάδες που έχουν γράψει) ή πολύ περισσότερο να ταυτίσουν μια γνωστή μελωδία με τον δημιουργό της; 

Αυτό το ερώτημα φαίνεται ότι προσπάθηε να απαντήσει με το δικό του εκλαϊκευτικό τρόπο ο Μίμης Πλέσσας εξηγώντας μας ότι διάλεξε "εκείνα τα θέματα που θα μπορούσαν να παιχτούν με το δικό μας τρόπο και να μη χάσουν την αναμφισβήτητη ομορφιά τους". Έτσι μας χάρισε ένα συναρπαστικό ακρόαμα με μελωδίες διαχρονικές παιγμένες όμως με μπουζούκι και ορχήστρα και προσαρμοσμένες στους ελληνικούς λαϊκούς δρόμους! Διάλεξε μελωδίες των: Tomaso Albinoni, Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven, Gioacchino Rossini, Camille Saint-Saens, Johannes Brahms, Georges Bizet, Nicolai Rimsky-Korsakov, Edvard Grieg και Isaac Albeniz. Στην εισαγωγή του δίσκου ακούμε μια θεσπέσια παραδοσιακή μελωδία από την Αγγλία (γνωστό ως "Greensleeves") μεταμορφωμένη σε ...συρτάκι, ενώ ο δίσκος κλείνει με ένα μελωδικό ηλιοβασίλεμα στην Ακρόπολη ντυμένο με τη μαγική μελωδία του περίφημου Adagio του Albinoni. Μαζι με τον συνθέτη συμπράττει το οργανικό σύνολο The Cyclopes με επικεφαλής τον μεγάλο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Στέλιο Ζαφειρίου.

Η φροντισμένη ψηφιακή επανέκδοση του δίσκου το 1997 συνοδεύεται από επεξηγηματικά κείμενα του συνθέτη και της συζύγου του Λουκίλας Καρρέρ-Πλέσσα. Ατυχώς οι αναφορές στα πρωτότυπα έργα περιέχουν κάμποσες αδικαιολόγητες ανακρίβειες. Για παράδειγμα, ο "Μακάβριος χορός" του Saint-Saens μπερδεύεται με τη σύνθεση του Mussorgky "Νύχτα στο φαλακρό βουνό", η προέλευση του θέματος "Ο χορός της Ανίτρας" ανάγεται σε μια σουίτα ονόματι "Άστρο μαύρο" του Edvard Grieg αντί του αγαπημένου σκηνικού έργου "Peer Gynt", ενώ το περίφημο πιανιστικό κομμάτι "Alla Turca" του Mozart (μέρος της Σονάτας για Πιάνο αρ.11, Κ.331) παρουσιάζεται ως απόσπασμα της όπερας "Απαγωγή από το σεράι". 

(c) CD | Philips | 1973 | Πηγή: d58