Αν η δεκαετία του '60 στάθηκε η περίοδος της απόλυτης καταξίωσης του χαλκέντερου συνθέτη και πιανίστα Μίμη Πλέσσα μέσα από τις ευφάνταστες μουσικές του συνθέσεις για τον ελληνικό κινηματογράφο και κυρίως για τα δημοφιλέστατα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη στη Finos Film, τα οποία ήταν πλημμυρισμένα και από κοσμαγάπητα τραγούδια, ήρθε η δεκαετία του '70 που τον καθιέρωσε και ως κορυφαίο θεατρικό συνθέτη, γιατί μετά τη Μεταπολίτευση φαινόταν ότι το κλίμα πλέον δεν ευνοούσε το παγιωμένο μουσικό του ύφος, πράγμα που τον οδήγησε και να γράψει κι ο ίδιος κάποιους κύκλους τραγουδιών με πολιτικό προσανατολισμό ("Μίλα μου για τη λευτεριά", "Εκείνη τη νύχτα", "Τα χαμένα χρόνια"), αλλά κυρίως να βρει ασφαλές καταφύγιο το θέατρο, όπου θα μας δώσει σπουδαίες συνθέσεις, πολλές από τις οποίες ευτυχώς πήραν και το δρόμο της δισκογραφίας.
Ένα δείγμα αυτής της μουσικής δραστηριότητας του Μίμη Πλέσσα μας προσφέρει ο δίσκος "Παράσταση" που κυκλοφόρησε το 1974 από την Polydor. Έξυπνα κείμενα, παρλάτες και τραγούδια σκηνικής αισθητικής με αναφορές και υπαινιγμούς στη δύσκολη πολιτική επικαιρότητα. Είχε μόλις προηγηθεί ο δίσκος "Λουκιανού Νεκρικοί Διάλογοι" με θεματολογία μιας άλλης εποχής, για να έρθει αυτός ο δίσκος να αναδείξει χαρακτηριστικά της ζέουσας σύγχρονης πραγματικότητας με καλογραμμένους στίχους από τους Σοφία Φίλντιση, Ανδρέα Αγγελάκη, Κώστα Βίρβο, Γιώργο Λαζαρίδη, Βεατρίκη Δαλαμάγκα και Τάκη Σπηλιάκο.
Βασικό προσόν της έκδοσης είναι οι δυο έξοχοι ερμηνευτές της, ο Γιώργος Μαρίνος και η Κατιάνα Μπαλανίκα, και οι δυο άνθρωποι του θεάτρου και με εκφραστικές φωνές, ώστε να μπορούν να αποδώσουν με τη σωστή έκφραση τα λειτουργικά αυτά τραγούδια.
Μεταξύ των μουσικών βρίκουμε τα ονόματα του Φίλιππου Τσεμπερούλη στο φλάουτο, του Άγγελου Μπότση στο μπάσο, του Γιώργου Λαβράνου στα ντραμς και του Νίκου Γκίνου στο κλαρίνο.
(c) LP | Polydor | 1974 | πηγή: plautos/d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου