Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2021

Χάρις Αλεξίου: Τα τσίλικα (1983)

Επανερχόμαστε και πάλι στην προσωπική δισκογραφία της Χαρούλας Αλεξίου, για να δούμε τρεις ακόμη δισκογραφικές της καταθέσεις μέσα στη δεκαετία του '80, πάντα για λογαριασμό της Minos, όπου θα παραμείνει αμετακίνητη μέχρι το ξεκίνημα της επόμενης δεκαετίας, ενώ στη συνέχεια θ' αλλάξει στέγη και μαζί όλο τον καλλιτεχνικό της προσανατολισμό.
Όπως έχουμε δει και στις προηγούμενες προσωπικές της δουλειές, η Χαρούλα έδειξε ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον για την αναβίωση παλιών λαϊκών τραγουδιών από τη σμυρνέικη και προπολεμική ρεμπέτικη περίοδο καταθέτοντας δεύτερες εκτελέσεις υψηλής ακρίβειας και εκφραστικότητας που της έδωσαν και μεγάλο εμπορικό αντίκρισμα, έστω κι αν η ίδια έδειχνε μια ιδιαίτερη προτίμηση προς τις χαμηλόφωνες μπαλάντες που πάντα συμπεριλάμβανε στους δίσκους της. Το 1983 λοιπόν, ένα χρόνο μετά το "Η ζωή μου κύκλους κάνει", ηχογραφεί το διπλό άλμπουμ "Τα τσίλικα" με 25 συνολικά τραγούδια, δίνοντας έτσι μια ολοκληρωμένη πρόταση πάνω στην ερμηνεία του παλιού λαϊκού τραγουδιού. 
Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από τη σμυρνέικη σχολή, με έμφαση στους δυο αρχιμάστορες του είδους, τον Βαγγέλη Παπάζογλου και τον Παναγιώτη Τούντα, αλλά και από το πρώιμο ρεμπέτικο της προπολεμικής περιόδου μέχρι το 1945, τότε δηλαδή που το είδος αυτό ήταν καταδικασμένο στην περιθωριοποίηση από το συντηρητικό κατεστημένο, ώσπου κάποια στιγμή αργότερα με φωνές σαν του Μάνου Χατζιδάκι κατάφερε να απενοχοποιηθεί και να αναδείξει ανεμπόδιστα τον απίστευτο μελωδικό του πλούτο. Στο άλμπουμ λοιπόν ανθολογούνται ρεμπέτικα του Απόστολου Χατζηχρήστου, του Κώστα Καρίπη, του Κώστα Σκαρβέλη και άλλων. Θα έλεγα ότι αυτή η δουλειά της Χαρούλας, μαζί με τις ανάλογες προγενέστερες προσεγγίσεις στο ρεμπέτικο από τον Γιώργο Νταλάρα ("50 Χρόνια ρεμπέτικο", "Τα ρεμπέτικα της Κατοχής"), συνέβαλε αποφασιστικά στο νεόκοπο ρεύμα των αρχών του '80 με τις πολυάριθμες νεορεμπέτικες κομπανίες που δημιούργησαν έναν πανίσχυρο συρμό για πολλά χρόνια.

Να σημειώσω ότι ο τίτλος της έκδοσης αποτελεί έναν χαριτωμένο ευφημισμό που επινόησε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος θέλοντας να δείξει πόσο ζωντανά και φρέσκα ("τσίλικα") ηχούν αυτά τα τραγούδια όσο κι αν τα βαραίνει ο χρόνος που τα χωρίζει από την εποχή τους. Ο Χρήστος Νικολόπουλος φρόντισε υποδειγματικά την ενορχήστρωση έχοντας δίπλα του κορυφαίους σολίστες της παραδοσιακής λαϊκής μουσικής, όπως ο Γιώργος Κόρος στο βιολί και ο Τάκης Σούκας στο σαντούρι.

(c) 2LP | Minos | 1983 | Πηγή: d58 

Δεν υπάρχουν σχόλια: