Σπύρος Σαμοΐλης: Το Κάλλος το Ιόνιον (2021) ανέκδοτο

Έχουμε ήδη αναφερθεί διεξοδικά στην πολύ ενδιαφέρουσα τραγουδοποιητική δισκογραφία του κερκυραίου συνθέτη Σπύρου Σαμοΐλη και επισημάναμε τη σταδιακή απόσυρσή του από το δισκογραφικό προσκήνιο μετά τα μέσα της δεκαετίας του '80. 

Ωστόσο μπορεί έκτοτε να μη δίνει το δισκογραφικό παρών έχοντας εγκατασταθεί μόνιμα στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Λευκίμμη και ασχολούμενος περισσότερο με την αγιογραφία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι παραμένει ανενεργός στο πεδίο της μουσικής και του πολιτισμού ευρύτερα. Άλλωστε από το 2000 έχει ξεκινήσει με δική του πρωτοβουλία στον τοπικό δήμο η εξαιρετική πολιτιστική δραστηριότητα των Πανελλήνιων Ποιητικών Αγώνων, ονομασία που ίσως μας θυμίζει τους περίφημους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού που είχε διοργανώσει με μαγάλη επιτυχία στις αρχές του '80 (1981-1982) στην Κέρκυρα ο Μάνος Χατζιδάκις!

Με μεγάλη χαρά λοιπόν πληροφορήθηκα - και θέλω σήμερα να μοιραστώ μαζί σας - την είδηση για μια νέα και ιδιαίτερα φιλόδοξη μουσική σύνθεση του Σπύρου Σαμοΐλη με τίτλο "Το Κάλλος το Ιόνιον". Το έργο έχει τη μορφή λαϊκού ορατορίου για ορχήστρα, αφηγητή, τραγουδιστές και μικτή χορωδία. Βασίζεται σε κείμενο το κεφαλλονίτη ποιητή Σπύρου Ζαχαράτου που τον γνωρίσαμε στο παρελθόν με κάποια σκόρπια τραγούδια σε δικούς του στίχους, όπως το πολύ όμορφο "Το σοκκάκι που μεγάλωσες" του Λουκιανού Κηλαηδόνη με τη φωνή της Άλκηστης Πρωτοψάλτη.

Όπως περιγράφει το έργο ο ίδιος ο συνθέτης, πρόκειται για έναν ύμνο αφιερωμένο σε όλα τα Επτάνησα με διαχρονική αναφορά στα χρόνια της ξενοκρατίας μέχρι και τη σύγχρονη εποχή μέσα από τραγουδισμένα πάθη, πόθους κι ελπίδες, με περάσματα από το λόγο ενός Σολωμού, ενός Κάλβου, ενός Σικελιανού. Μια σύνθετη μουσική και ποιητική μυσταγωγία για την άφραστη ομορφιά του Ιονίου των μύθων, της αλήθειας, του έρωτα, της αρμονίας, των απλών ανθρώπων της δουλειάς, των αρωμάτων της φύσης.

Το έργο βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της σύνθεσης και προγραμματίζεται να είναι ολοκληρωμένο σύντομα, ώστε να προετοιμαστεί για μια σειρά συναυλιών που θα παρουσιαστούν σε όλα τα Επτάνησα το ερχόμενο καλοκαίρι, εφόσον το επιτρέψουν ασφαλώς τα υγειονομικά δεδομένα. Ο συνθέτης πάντως φρόντισε να μας προϊδεάσει για το εγχείρημά του με μια πρώτη εκδοχή ενός μέρους του έργου που έχει ανεβάσει στον ιστότοπο του Youtube. 

Η προσωπική μου εντύπωση από το πρώτο αυτό δείγμα είναι ότι έχουμε ένα πολύ αξιόλογο δημιούργημα που αποδεικνύει την ακμαία ακόμη έμπνευση του διακριτικού δημιουργού. Θαυμάσια τραγούδια που περιμένουν τις σωστές φωνές, για να αναδειχθούν. Μορφολογικά θα έλεγα ότι το έργο παραπέμπει στο υψηλό πρότυπο του "Άξιον Εστί" του Μίκη Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη. Κι αυτό ισχύει και για το μουσικό, αλλά και για το ποιητικό μέρος. Ασφαλώς η τελική μορφή του έργου είναι εκείνη που θα μας βοηθήσει να το αποτιμήσουμε πιο ολοκληρωμένα...