Ο Τόλης Βοσκόπουλος ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '60 ως ηθοποιός δείχνοντας ωστόσο αμέσως την έφεσή του στο τραγούδι, ώσπου αυτό τον κέρδισε οριστικά, έστω κι αν δεν έπαψε και στη συνέχεια να εμφανίζεται παράλληλα και στη μεγάλη οθόνη.
Τα πρώτα του τραγούδια τα ηχογράφησε στη Philips, όπου σημείωσε την πρώτη μεγάλη του επιτυχία με την "Αγωνία" του Γιώργου Ζαμπέτα, αλλά η απογείωση της δημοτικότητάς του σημειώθηκε στο ξεκίνημα της δεκαετίας του '70, όταν υπέγραψε μακροχρόνιο συμβόλαιο συνεργασίας με τη νεοσύστατη τότε Minos, όπου και θα αναδειχθεί στα κορυφαία εμπορικά ονόματα της εποχής και θα κυριαρχήσει ολόκληρη τη δεκαετία εκείνη στο πεδίο του ελαφρολαϊκού ερωτικού τραγουδιού σημειώνοντας αλλεπάλληλες εμπορικές επιτυχίες.
Ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Τόλη Βοσκόπουλου στη Minos κυκλοφόρησε το 1970 με τίτλο "Σε ικετεύω". Περιλαμβάνει συνθέσεις του Βασίλη Βασιλειάδη, του Θόδωρου Δερβενιώτη, του Γιώργου Μαλλίδη και δικές του. Στίχους έγραψαν ο Κώστας Βίρβος, ο Ηλίας Λυμπερόπουλος και ο Γιώργος Μαλλίδης, ενώ κάποια τραγούδια αποδίδονται στη Στέλλα Βοσκοπούλου (Στρατηγού), την πρώτη του γυναίκα και πολύ γνωστή ηθοποιό, αν και μάλλον ανήκουν στο ίδιο τον τραγουδιστή, αλλά φαίνεται πως έβαζε τη Στέλλα ως δημιουργό, πιθανόν για να πάρει κάποια ποσοστά! Πάντως ο δίσκος κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά που ξεκίνησε ο πολυθρύλητος δεσμός του Τόλη με τη Λάσκαρη, ο οποίος στάθηκε η αφορμή για τον οριστικό χωρισμό με τη Στέλλα.
Ο δίσκος ακούστηκε πολύ κι έβγαλε πολλές μεγάλες επιτυχίες, όπως τα πολυτραγουδισμένα σουξέ: "Εκείνη", "Σε ικετεύω", "Λυπάμαι", "Δεν ξέρω", "Ψύλλοι στ' αφτιά μου", "Συγχωρήστε το απόψε το παιδί". Ωραιότατο, αν και λιγότερο γνωστό, το τραγούδι "Η νύχτα" στο φινάλε, γραμμένο από τον αδικημένο δημιουργό Γιώργο Μαλλίδη.
(c) LP | Minos | 1970 | Πηγή: lila/d58
1 σχόλιο:
Και με το διαμαντάκι του Σπανού, επιστρέφουμε στην κλασική μουσική... Τόλης, ένας μεγάλος τραγουδιστής... Από αυτούς που παίρνουν ένα τραγούδι (που αν το έλεγε οποιοσδήποτε άλλος θα γέλαγαν οι πέτρες), και το κάνουν ιστορία... Συγκεκριμένα με τον Τόλη, ο όρος "κλασική" έχει και πάτημα, καθώς πολλά από τα τραγούδια του έχουν συγκεκριμένη ενορχήστρωση, κλασικής χροιάς... Η παρουσίαση των δίσκων του, πέρα από την καταγραφική αξία, έχει και αναβιωτική, αφού είναι ξεχασμένοι σήμερα και περιέργως παραγκωνισμένοι... Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά... (ΥΓ. το "καρδιά μου μόνη" πρέπει να διδάσκεται στο μάθημα των οικοκυρικών ως παραδοσιακό κέντημα φωνής/ερμηνείας...)
Δημοσίευση σχολίου