Ο Πέτρος Ταμπούρης, αφού ολοκλήρωσε ευδόκιμα την προϋπηρεσία του πλάι σε καταξιωμένους δημιουργούς, όπως ο Νίκος Ξυδάκης, προχώρησε σε πιο προσωπικά δημιουργικά πεδία και μας χάρισε μια σειρά από ενδιαφέροντες κύκλους τραγουδιών στη διάρκεια της δεκαετίας του '90: Έρθεις, δεν έρθεις (1991), Τα πορφυρά καμπάγια* (1993), Χάδια και καρφιά (1995) και Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου (1998).
Από τη σειρά αυτή τα "Πορφυρά Καμπάγια" είναι ο δίσκος που ακούστηκε περισσότερο και προσωπικά τον θεωρώ και τον καλύτερο, γιατί περιλαμβάνει πολύ όμορφα τραγούδια γεμάτα χυμούς, μελωδικά ευρήματα και έξοχη ενορχήστρωση.
Μεγάλο προσόν του δίσκου είναι οι στίχοι του Θοδωρή Γκόνη, του σημαντικότερου στιχουργού της νεότερης γενιάς, που χαρακτηρίζεται από πρωτότυπη θεματολογία και ευρηματικότητα που γεφυρώνει με αφοπλιστική φυσικότητα το παρελθόν και το παρόν μέσα από την πολύ εκλεκτική χρήση του ελληνικού λόγου σε συνδυασμό με μιαν εντυπωσιακή εικονοπλαστική φαντασία.
Θαυμάσιοι ερμηνευτές των τραγουδιών επίσης στέκονται ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και η Αναστασία Μουτσάτσου, ενώ σε ένα τραγούδι συμμετέχει η Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Ο δίσκος εμπλουτίζεται και με δύο ορχηστρικές συνθέσεις, από τις οποίες η πρώτη είναι ένα πανέμορφο κομμάτι με εξαίσια ρυθμική ανάπτυξη της μελωδίας.
(c) CD | Lyra | 1993 | Πηγή: d58
* Καμπάγι(ον): Σανδάλι των βυζαντινών αυτοκρατόρων και πατρικίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου