Βασίλης Δημητρίου: Ω, τι κόσμος, μπαμπά! (1974)

Ο Βασίλης Δημητρίου ήταν ένας εξαιρετικά προικισμένος συνθέτης τραγουδιών της γενιάς του '70 κι ένας από τους εκλεκτότερους μελωδιστές του ελληνικού πενταγράμμου. Ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '60 μέσα από τις τάξεις του λεγόμενου Νέου Κύματος. Ο Γιώργος Μαρίνος ερμήνευσε τα δυο πρώτα του τραγούδια σε δισκάκι 45 στροφών που κυκλοφόρησε το 1968 («Άσ’ την καρδιά σου», «Μαύρα πουλιά»), ενώ αμέσως μετά συνεργάστηκε με την Καίτη Χωματά («Δυο φιλιά»), για να ακολουθήσουν αρκετά σκόρπια τραγούδια στις 45 στροφές με τον Μανώλη Μητσιά, τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Στράτο Διονυσίου, τον Γιάννη Καλατζή, την Αφροδίτη Μάνου και άλλους. Στη συνέχεια ασχολήθηκε συστηματικά με τη μουσική επένδυση θεατρικών παραγωγών κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του διακρίθηκε ιδιαίτερα για τις όμορφες μουσικές του συνθέσεις για πολυάριθμες τηλεοπτικές παραγωγές.

Το 1974 κυκλοφόρησε ο πρώτος μεγάλος δίσκος του στις 33 στροφές με τον παιγνιώδη τίτλο "Ω! Τι κόσμος, μπαμπά". Ο τίτλος προήλθε από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Κώστα Μουρσελά, ο οποίος έγραψε και τους στίχους στο συγκεκριμένο τραγούδι. Συνολικά ο δίσκος περιλαμβάνει 12 τραγούδια, ενώ ως επίλογο έχει ένα οργανικό θέμα βασισμένο στη μελωδία του τραγουδιού "Χασάπικο". Παρόλο που η μελωδική γραφή του συνθέτη περιορίζεται ουσιαστικά στις δύο βασικές συγχορδίες (Ι και V) της μουσικής κλίμακας, το αποτέλεσμα είναι μια σειρά πολύ όμορφα τραγούδια που ηχούν ακόμα πιο συναρπαστικά με την ιδιαίτερα προσεγμένη και εκλεπτυσμένη ενορχήστρωση. Αν και πρόκειται για λαϊκά τραγούδια, ο ρόλος του μπουζουκιού είναι εμφανώς δευτερεύων, ενώ πρωταγωνιστούν πολλά άλλα έγχορδα και ξύλινα πνευστά, που ασκούν αναμφισβήτητη γοητεία ως άκουσμα.

Τους στίχους των τραγουδιών υπογράφουν αρκετοί αξιόλογοι στιχουργοί της εποχής, όπως οι παλαίμαχοι Άκος Δασκαλόπουλος και Μάνος Ελευθερίου, καθώς και η Βαρβάρα Τσιμπούλη, αλλά κι ένας "άγνωστος" στιχουργός ονόματι Νίκος Γεωργίου, που όμως δεν είναι άλλος από τον μέγιστο Νίκο Γκάτσο, ο οποίος εμφανίστηκε εδώ με ψευδώνυμο, γιατί ανήκε στην αντίπαλη δισκογραφική δυναστεία της Columbia.

Βασικός ερμηνευτής των τραγουδιών είναι ο Γιάννης Καλατζής, σε μια από τις τελευταίες καλές δισκογραφικές του παρουσίες. Τα τραγούδια του δίσκου που ερμήνευσε, έγιναν επιτυχίες και τραγουδήθηκαν πολύ εκείνα τα χρόνια, κυρίως τα: "Η μυγδαλιά" και "Πεντόλιρα". Μαζί του ακούγεται η Χαρούλα Αλεξίου, στο ξεκίνημα ακόμα της μεγάλης της πορείας, ήδη όμως μεγάλο όνομα στο χώρο. Με μοναδική ευαισθησία ερμηνεύει την τρυφερή λαϊκή μπαλάντα "Έγειρα στο παραθύρι". Ακούστηκαν πολύ με τη φωνή της επίσης τα τραγούδια "'Ηθελα να σε ζωγραφίσω" και "Μια Κυριακή η καρδιά μου". Ο τρίτος τραγουδιστής είναι ο Κώστας Σμοκοβίτης, ένας από τους μεγάλους αδικημένους του ελληνικού πενταγράμμου, με εξαιρετική φωνή, που όμως φαίνεται πως δε χωρούσε στο στενό περιβάλλον μιας εταιρίας, όπου η δεσποτική παρουσία του Γιώργου Νταλάρα είχε τον πρώτο λόγο. Aπό το δίσκο αυτό έγινε επιτυχία με τη φωνή του το τραγούδι "Παράθυρο κλειστό".

© CD | Minos | 1974 | Πηγή: d58