Από το 1970 μέχρι το 1977 ο Νίκος Ξυλούρης είχε ολοκληρωτικά δοθεί στο χώρο του "έντεχνου" τραγουδιού χτίζοντας ένα ζηλευτό ρεπερτόριο με έργα σημαντικών συνθετών κι έχοντας παραμερίσει πλήρως το είδος τραγουδιού που υπηρετούσε στον τόπο του τα προηγούμενα χρόνια. Μοναδική ίσως εξαίρεση τα "Ριζίτικα" (1971), όπου ωστόσο η καταλυτική παρέμβαση του Γιάννη Μαρκόπουλου μετέτρεψε το παραδοσιακό υλικό σε έναν κύκλο τραγουδιών που βρίσκεται πιο κοντά στην περιοχή του "έντεχνου", πράγμα άλλωστε για το οποίο εκφράστηκαν έντονες αντιρρήσεις από παλιούς κρητικούς καλλιτέχνες που θεώρησαν πράξη προδοσίας αυτή την παρέμβαση!
Στο ίδιο διάστημα βέβαια από διάφορες εταιρίες επανεκδίδονταν παλιότερες ηχογραφήσεις του Ξυλούρη με κρητικά τραγούδια, αλλά καινούργιο υλικό ο τραγουδιστής μόλις το 1977 ηχογράφησε για τον προσωπικό του δίσκο "Τα ερωτικά" που κυκλοφόρησε παράλληλα με τους "Ελεύθερους πολιορκημένους" του Γιάννη Μαρκόπουλου σηματοδοτώντας μια διάθεση του βάρδου να επιστρέψει και πάλι στις ρίζες του.
Ο δίσκος ωστόσο έχει δύο πρόσωπα, αφού το υλικό του είναι εξ ημισείας μοιρασμένο μεταξύ αυθεντικών κρητικών τραγουδιών και πρωτότυπων λαϊκών συνθέσεων του Στέλιου Βαμβακάρη, γιου του πατριάρχη του ρεμπέτικου τραγουδιού Μάρκου Βαμβακάρη, ο οποίος εδώ κάνει τα πρώτα δισκογραφικά του βήματα με έξι τραγούδια σε στίχους Ερρίκου Θαλασσινού, Κώστα Φέρρη και δικούς του που ενορχήστρωσε ο Χάρης Ανδρεάδης.
Τα υπόλοιπα έξι τραγούδια είναι παραδοσιακά, μερικά μάλιστα από τα πιο γνωστά ("Αποχαιρετισμός", "Αργαλειός", "Ο πραματευτής"), και φέρουν τις υπογραφές του Κώστα Μουντάκη και του ίδιου του Ξυλούρη, χωρίς φυσικά να αποτελούν δικές τους συνθέσεις. Τα ενορχήστρωσε ο Κώστας Γανωσέλης.
(c) CD | EMI Columbia | 1977 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου