Τζένη Βάνου: Μικρό πορτρέτο (1959-1975)

Συμπληρώνονται σήμερα δέκα χρόνια από το θάνατο της σπουδαίας ερμηνεύτριας Τζένης Βάνου ή Ευγενίας Βραχνού, η οποία γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1936 (ή 1939) κι έφυγε από τη ζωή στις 5 Φεβρουαρίου 2014 έχοντας αφήσει πίσω της μια μεγάλη παρακαταθήκη υπέροχων ερμηνειών τόσο στο πεδίο του "ελαφρού", όσο και του ελαφρολαϊκού τραγουδιού μέσα απο μια μακροχρόνια καριέρα που ξεκίνησε το 1959 και κράτησε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. 

Η μεγάλη αυτή καριέρα μπορούμε να πούμε ότι μοιράζεται σε δύο ευδιάκριτες φάσεις με διαστήματα μεγάλης ακμής, αλλά και υποχώρησης της δημοτικότητάς της. Η πρώτη φάση διατρέχει τη γόνιμη δεκαετία του '60, μέσα στην οποία γνώρισε τη μεγάλη αποδοχή του κοινού κυρίως κατά το πρώτο ήμισυ (1960-1965) με δεκάδες ηχογραφήσεις για τις 45 στροφές στο ύφος του όψιμου "ελαφρού" τραγουδιού της εποχής ερμηνεύοντας συνθέσεις των επιφανέστερων δημιουργών του είδους, όπως ο Γιώργος Μουζάκης, ο Κώστας Καπνίσης, ο Κώστας Κλάββας, ο Σπήλιος Μεντής και - πάνω απ' όλους - ο Μίμης Πλέσσας που έτσι κι αλλιώς στάθηκε ο βασικός τροφοδότης της ρεπερτορίου της σε όλη τη μακρά της διαδρομή στο πεντάγραμμο. Την ίδια εποχή μάλιστα ερμήνευσε σε πρώτη εκτέλεση και κάποια μάλλον άγνωστα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και του Αργύρη Κουνάδη. Στο δεύτερο μισό της ίδιας δεκαετίας φάνηκε να υποχωρεί απροσδόκητα από το προσκήνιο αραιώνοντας σημαντικά την παρουσία της με μόνη αξιοσημείωτη στιγμή μια τεράστια ποπ επιτυχία με το τραγούδι "Σ' αγαπώ" του Νίκου Μαμαγκάκη από την ταινία του Νίκου Φώσκολου "Η λεωφόρος του μίσους" (1968).

Η δεύτερη φάση της καριέρας της σημειώθηκε με την είσοδο της δεκαετίας του '70, όταν το "ελαφρό" τραγούδι αποτελούσε οριστικά παρελθόν και παραχώρησε τη θέση του στο λεγόμενο "ελαφρολαϊκό" που της έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία με μια σειρά προσωπικών δίσκων 33 στροφών για λογαριασμό της Minos. Παρόλο που οι προσωπικοί αυτοί δίσκοι της έδωσαν τη δυνατότητα να κρατάει σταθερή επαφή με τη δισκογραφία ως τα τέλη της δεκαετίας του '90, ουσιαστικά το διάστημα που αξίζει να μνημονεύσουμε ήταν πολύ σύντομο, η τριετία δηλαδή 1973-1975, όταν παρουσίασε διαδοχικά τους δίσκους: "Αγόρι μου" (1973), "Αν η αγάπη..." (1974), "Αγάπησα αμάρτησα" (1975) και "Έρωτά μου ανεπανάληπτε" (1975) που τραγούδησε μαζί με τον Σπύρο Σερεμέτη. Οι συγκεκριμένες δουλειές ανέδειξαν μια σειρά νέων εμπορικών επιτυχιών που ακούστηκαν πολύ στην εποχή τους. Πρόκειται για τραγούδια γνωστών συνθετών της εποχής, κυρίως του Μίμη Πλέσσα, αλλά και του Γιώργου Κατσαρού, του Χρήστου Νικολόπουλου, του Τόλη Βοσκόπουλου και άλλων. 

Το μικρό πορτρέτο της ερμηνεύτριας που σας παρουσιάζω περιλαμβάνει συνολικά 28 τραγούδια της περιόδου 1959-1975 μοιρασμένα ευδιάκριτα στις δυο φάσεις της καριέρας της που περιέγραψα πιο πάνω. Τα μισά από τα τραγούδια αυτά είναι γραμμένα από τον Μίμη Πλέσσα μοιρασμένα ισοδύναμα στις δυο αυτές φάσεις και τα περισσότερα είναι πασίγνωστα, όπως: "Εδώ τελειώνει ο ουρανός", "Τι κρίμα", "Από σένα αρχίζουν όλα", "Αν σ' αρνηθώ" και "Ξέρω κάποιο αστέρι", το οποίο ερμήνευσε μαζί με τον Τώνη Μαρούδα το 1959 στην παρθενική της ηχογράφηση . Κάποια βέβαια αποδίδονται σε δεύτερη εκτέλεση. Μάλιστα από την περιστασιακή συνεργασία της με τον Γιάννη Βογιατζή προέκυψαν και μερικά μεγάλα σουξέ, όπως το "Θέλω κοντά σου να μείνω" του Γιώργου Μουζάκη και "Το αμαξάκι" του Κώστα Καπνίση. Από την "ελαφρολαϊκή" περίοδο ξεχωρίζουν επίσης μερικές μεγάλες επιτυχίες, όπως: "Χίλιες βραδιές", "Αν είναι η αγάπη αμαρτία" και "Σε βλέπω στο ποτήρι μου", όλα σε μουσική του Μίμη Πλέσσα.

(c) CD Collection | EMI, Lyra, Minos | 1959-1975 | Πηγή: d58