Ο Ηλίας Ανδριόπουλος ανήκει στην επιγονική γενιά του '70 και ασφαλώς είναι ένας από τους πιο προικισμένους συνθέτες της εποχής του που έχει ήδη χτίσει ένα σπουδαίο έργο τόσο στο πεδίο της απλής τραγουδοποιίας, όσο και στο χώρο της έντεχνης και λόγιας μουσικής.
Η πρώτη δισκογραφική του εργασία εκδόθηκε το 1976 από την Columbia. Ήταν ο δίσκος "Κύκλος Σεφέρη" βασισμένος σε ποίηση του Γιώργου Σεφέρη και είχε ερμηνευτές τον Νίκο Ξυλούρη και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Παρά τα ισχυρά διαπιστευτήρια αυτής της πρωτόλειας εργασίας του στη συνέχεια ο συνθέτης περιπλανήθηκε σε διάφορες περιθωριακές εταιρίες για μια τριετία μέχρι να βρει σταθερή στέγη στη Lyra κι εκεί να καταθέσει το βαρυσήμαντο έργο που μας έδωσε στη συνέχεια (1979-1986).
Θέλω λοιπόν σήμερα να ανοίξω έναν μικρό θεματικό κύκλο αφιερωμένο σ' αυτό το μεταβατικό διάστημα του συνθέτη και ειδικότερα στη διετία 1978-1979, όταν δραστηριοποιήθηκε πολύ στο χώρο των συναυλιών και ηχογράφησε αξιόλογες εργασίες που εκδόθηκαν από διάφορες μικρές δισκογραφικές εταιρίες.
Πρώτα θα αναφερθώ στο έργο "Κοντσέρτο για σαντούρι και ορχήστρα", μια φιλόδοξη και πειραματική ορχηστρική σύνθεση του Ηλία Ανδριόπουλου, η οποία εκδόθηκε το 1978 από την εταιρία Asterias Records. Το έργο αρχικά παρουσιάστηκε στο πλαίσιο μιας σειράς συναυλιών του συνθέτη στο θέατρο Λυκαβηττού τον Αύγουστο του 1978, πριν ηχογραφηθεί στο στούντιο, όπως το ακούμε στο δίσκο. Περιλαμβάνει μουσικά θέματα που "ζωγραφίζουν" ελεύθερα το ελληνικό τοπίο και δίνουν την ευκαιρία στον μεγάλο λαϊκό σολίστα Αριστείδη Μόσχο να αναδείξει την απαράμιλλη τέχνη του στο σαντούρι. Κάποιες μελωδίες θα τις βρούμε και στους άλλους δίσκους αυτής της περιόδου, ενίοτε με διαφορετικούς τίτλους.
Πρέπει να διευκρινίσω βέβαια ότι ο χαρακτηρισμός του έργου ως "κοντσέρτου" δεν είναι ακριβής ως προς τη μορφολογική του ανάπτυξη. Ακριβέστερα θα το χαρακτηρίζαμε ως σουίτα κοντσερτάντε, αφού περιλαμβάνει μια ελεύθερη σειρά οργανικών θεμάτων που αποδίδονται από το σαντούρι με τη συμμετοχή μικρού συμφωνικού σχήματος. Ο ίδιος ο συνθέτης ομολογεί ότι στόχος του ήταν να μας δώσει ένα "ελληνικό λαϊκό συμφωνικό άκουσμα", χωρίς την πολυπλοκότητα του συμφωνικού κοντσέρτου της δυτικής λόγιας παράδοσης. Άλλωστε στη νεότερη ψηφιακή επανέκδοσή του (ΜΒΙ, 1999) ο δίσκος μετονομάστηκε σε "Εικόνες με Σαντούρι" κρατώντας τον παλιό τίτλο ως υπότιτλο, ενώ μέρος του έργου σε νεότερη εκτέλεση που ενσωματώθηκε στο δίσκο "Ωδαί" (ΜΒΙ, 2007) παρουσιάζεται με τον τίτλο "Μουσική για Σαντούρι και Ορχήστρα".
(c) LP | Asterias Records | 1978 | πηγή: d58
8 σχόλια:
Το τελευταιο κομματι "Πήλιο", ειναι 7 λεπτα. Στην δικη σου εκοδοση γιατι ειναι 2 λεπτα;
Η αλήθεια είναι ότι στο βινύλιο δεν είναι και τόσο εύκολο να διαχωρίσει κανείς στο σωστό σημείο τα κομμάτια. Ωστόσο η λύση μπορεί να δοθεί από τη σύγκριση με τη νεότερη ψηφιακή έκδοση, όπου είναι σωστά χωρισμένο το τελευταίο κομμάτι του δίσκου σ' αυτό το σημείο. Στο βινύλιο μπορεί κανείς να μπερδευτεί και να το πάρει μαζί με το προηγούμενο κομμάτι ("Σαντορίνη"). Εγώ λοιπόν απλώς τα ξεχώρισα. Προφανώς για να συμπληρωθεί το 7λεπτο που αναφέρεις, προσμετράς και μέρος του μεγάλου κομματιού "Μάνη-Ταΰγετος" που μοιράζεται και στις δυο πλευρές του δίσκου. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν λείπει τίποτε! Αρκεί να αθροίσεις τους χρόνους.
Επειδη εχω τον δισκο, θα σου το στειλω να το ακουσεις...
Στείλ' το, αν και έχω τον αυθεντικό δίσκο.
Στην αρχη ειναι η δικη σου ηχογραφηση το 2λεπτο κομματι "Πηλιο" και μετα το 5λεπτη δικη μου ηχογραφηη.
https://www62.zippyshare.com/v/suYOHmx9/file.html
Ωραία! Δε βλέπω κάποιο πρόβλημα και ισχύει ό,τι ακριβώς σου έγραψα παραπάνω, αν και με μπέρδεψες που είπες αρχικά ότι το κομμάτι είναι 7/λεπτο! Αν θέλεις, γράψε μου μέσω της ΦΟΡΜΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, για να σου πω παραπάνω λεπτομέρειες.
Απο εδω ειδα τους χρονους...
https://www.mygreek.fm/el/albums/NTI1ODc52587/Kontserto-gia-santouri-and-orhistra
Για ρίξε μια ματιά στο οπισθόφυλλο της ψηφιακής επανέκδοσης του 1999 και θα καταλάβεις ότι τελικά ο καθένας εκτιμά αυθαίρετα τα μέρη του έργου!
https://i.ibb.co/qnC7tRd/2.jpg
Δημοσίευση σχολίου