Όπως έχουμε ξαναπεί, το είδος της σκηνικής μουσικής (κινηματογράφος, θέατρο) υπήρξε το προνομιακό πεδίο έμπνευσης και δημιουργίας του Σταύρου Ξαρχάκου και σχεδόν το σύνολο του έργου του μέσα στην άκρως γόνιμη για κείνον δεκαετία του '60 γράφτηκε για το χώρο αυτό με λαμπρά μάλιστα αποτελέσματα.
Το 1968 λοιπόν μας παρουσίασε ένα εντελώς διαφορετικό, αλλά από κάθε άποψη υπέροχο soundtrack για την ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη "Κορίτσια στον ήλιο". Πρόκειται για ένα ρομαντικό δράμα τουριστικού ύφους που διασώζεται χάρις στη μουσική του, αλλά και την παρουσία του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ο οποίος έγραψε ένα σενάριο χωρίς το στερεότυπο happy end, διασφαλίζοντας έτσι ένα επίπεδο ρεαλιστικότητας σε μια αφελή ερωτική ιστορία ενός απλοϊκού βοσκού και μιας τουρίστριας με ευαίσθητη καρδιά, αλλά μάλλον ξεκαθαρισμένων προθέσεων. Παίζουν: Ann Lonnberg, Γιάννης Βόγλης, Κώστας Μπάκας, Μιράντα Μυράτ κ.ά. Η ταινία είχε σημαντική απήχηση στην εποχή της και αξιόλογες διακρίσεις σε διεθνές (υποψήφια για τη Χρυσή Σφαίρα στις ΗΠΑ το 1970) και ελληνικό επίπεδο, αφού σάρωσε τα βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, μεταξύ των οποίων και το βραβείο καλύτερης μουσικής στον Σταύρο Ξαρχάκο.
Ο συνθέτης έγραψε ένα από τα πιο μοντέρνα και ανάλαφρα σάουντρακ με υπέροχα μουσικά θέματα και τραγούδια που έκαναν αίσθηση και τραγουδήθηκαν πολύ στον καιρό τους γνωρίζοντας μάλιστα και διεθνή καριέρα. Ενορχηστρώσεις σε ύφος ποπ με ευφάνταστους οργανικούς συνδυασμούς που δημιουργούν εξαιρετικά ηχοχρώματα. Οι στίχοι ανήκουν στον Γιώργο Παπαστεφάνου, δοκιμασμένο και έμπειρο στιχουργό του νεοκυματικού ρεύματος της εποχής ("Μια φορά θυμάμαι", "Ανάμνηση"). Τα τραγούδια ερμηνεύει η πρωτόβγαλτη τότε Μαρία Δημητριάδη και μαζί της ακούγεται ο Ιταλός Fefe Aliberti.
Ο δίσκος επανεκδόθηκε με νέα ψηφιακή επεξεργασία το 2005 και με πρόσθετο υλικό εν σχέσει με την αρχική έκδοση περιλαμβάνοντας και μια bonus δεύτερη εκτέλεση του βασικού τραγουδιού "Χωρισμός" (Ένα πρωινό).
(c) LP | EMI Columbia | 1968 | Πηγή: d58
1 σχόλιο:
Αν ψάξετε λίγο θα δείτε ότι η κυκλοφορία αυτή από τα χρόνια του 70 κυκλοφορούσε σε LP, άλλοτε με τους διαλόγους κι άλλοτε χωρίς αυτούς, χωρίς αυτό να φαίνεται κάπου στα εξώφυλλα. Όπως επίσης κυκλοφορούσε άλλοτε με στερεοφωνικό κι άλλοτε με μονοφωνικό ήχο. Πιστεύω για λόγους τυχαίους η προχειρότητας μάλλον
Δημοσίευση σχολίου