Νίκος Μαμαγκάκης: Δρόμοι της νύχτας (2002)

Ο χαλκέντερος δημιουργός Νίκος Μαμαγκάκης υπήρξε πάντα ανήσυχος, επιθετικός κι απόλυτος, συχνά αυτοαναιρούμενος, με μια ιδιότυπη εγωκεντρική οπτική, χωρίς ωστόσο να αυτοκολακεύεται, καθώς συχνά εκφραζόταν για το έργο του με μια αποδομητική διάθεση, ιδιαίτερα το νεανικό, αυτό που έχουμε αγαπήσει, όσοι τέλος πάντως το αγαπήσαμε, κι αυτό που τον έχει εγκαταστήσει στέρεα στη χορεία των μεγάλων έντεχνων συνθετών.

Ιδού ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μιλήσαμε χθες για τον κύκλο τραγουδιών "Στεναγμός Ανατολίτης", από τις αξιολογότερες δουλειές της ώριμης περιόδου του που κυκλοφόρησε το 1996 από τη Lyra με ερμηνεύτρια τη Σοφία Παπάζογλου. Δεν πέρασαν παρά μόλις έξι χρόνια και ο συνθέτης προχώρησε σε μια αναθεωρημένη επανέκδοση μέρους αυτού του υλικού με την προσθήκη και μερικών νέων τραγουδιών υπό τον τίτλο "Δρόμοι της νύχτας" επιλέγοντας για ερμηνευτή αυτή τη φορά τον λαϊκό τραγουδιστή Δημήτρη Κοντογιάννη, παλιό του γνώριμο από το σπουδαίο κύκλο τραγουδιών "Κέντρο διερχομένων" (1982)!

Ο ίδιος o συνθέτης έχει εξηγήσει με διάφορες ευκαιρίες την ανάγκη αυτών των αναθεωρήσεων πιστεύοντας ότι έτσι πετύχαινε τη σωστότερη απόδοσή τους. Προσωπικά όμως δύσκολα θα ταυτιζόμουν απόλυτα μ' αυτήν την άποψη. Κάθε σύγκριση μεταξύ νέας και παλιάς εκτέλεσης όλων των έργων του, όπως αυτά που συγκρότησαν το πλούσιο ρεπερτόριο της δισκογραφικής του εταιρείας "Ιδαία", έχω την εντύπωση ότι αποβαίνει σε βάρος της νέας. Τέλος πάντων, προφανώς ο ίδιος γνώριζε καλύτερα την εσωτερική του ανάγκη για όλη αυτή την τιτάνια προσπάθεια που ανέλαβε σε μια τόσο προχωρημένη φάση της ζωής του, πράγμα που ασφαλώς από κάθε άποψη είναι εντυπωσιακό κι αξιοθαύμαστο, αν και γεννά εύλογα ερωτήματα.

Ο δίσκος, πέρα από τα κοινά τραγούδια με το "Στεναγμός Ανατολίτης", όπου η σύγκριση της ερμηνείας του Δημήτρη Κοντογιάννη με την αντίστοιχη της Σοφίας Παπάζογλου αναδεικνύει νικήτρια κατά κράτος τη δεύτερη, περιλαμβάνει επίσης και καινούργια τραγούδια σε στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου και του Πάρη Μήτσου, καθώς και δύο πρωτότυπα μελοποιημένα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου ("Ντύνεται", "Τα ερωτικά"), μαζί με άλλο ένα σε επανεκτέλεση ("Πουκάμισο") κι ένα οργανικό θέμα. Στα φωνητικά συμμετέχει η Ειρήνη Δερέμπεη, ενώ η έκδοση κοσμείται με θαυμάσιες εικόνες του ζωγράφου Κορνήλιου Διαμαντόπουλου.

(c) CD | Δίκτυο | 2002 | Πηγή: d58