Δημήτρης Λάγιος, Σωτηρία Μπέλλου: Ο Άη Λαός (1983)

Πέρασαν κιόλας 33 χρόνια από τις 11 Απριλίου 1991, όταν έφυγε από τη ζωή μόλις στα 39 του χρόνια ένας εκλεκτός κι αγαπημένος άνθρωπος της μουσικής, ο συνθέτης Δημήτρης Λάγιος (1952-1991) που είχε ήδη φτάσει στα τριάντα του, για να κάνει το εντυπωσιακό του ντεμπούτο στη δισκογραφία το 1982 με τον εμβληματικό ποιητικό κύκλο "Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας" σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη. Στα λιγοστά χρόνια που έμελλε να έχει στη διάθεσή του, πρόλαβε να μας δώσει μια σπουδαία δισκογραφική παρακαταθήκη με κύκλους πρωτότυπων τραγουδιών, αλλά και πολύ αξιόλογες δουλειές πάνω στην παράδοση της ιδιαίτερης πατρίδας του της Ζακύνθου.

Το 1983 ήταν η λαϊκή χρονιά του Δημήτρη Λάγιου, αφού τη χρονιά αυτή παρουσίασε δύο κύκλους λαϊκών τραγουδιών, ένα με τον Αντώνη Καλογιάννη ("Εδώ που γεννηθήκαμε") κι άλλον ένα με τη Σωτηρία Μπέλλου. Τίτλος του δεύτερου δίσκου: "Ο Άη Λαός". Κυκλοφόρησε από τη Lyra. Περιλαμβάνει δέκα τραγούδια κι ένα χορωδιακό φινάλε βασισμένο στο τραγούδι "Θα με δικάσει", όλα σε στίχους του Μιχάλη Μπουρμπούλη, που διακρίνονται για τη στιβαρή τους γλώσσα και τις αδρές εικόνες με ευθύβολες αναφορές στις πικρές εμπειρίες της νεότερης ιστορίας του τόπου. Ανάλογα λιτή κι απέριττη είναι και η μουσική του Λάγιου, χωρίς κανένα άγχος να δημιουργήσει τα μεγάλα σουξέ και γιαυτό λειτουργεί τόσο αυθόρμητα και πηγαία, λες και προϋπήρχε και περίμενε τη φωνή της μεγάλης λαϊκής ερμηνεύτριας. 

Συνολικά πρόκειται για ένα ομοιογενές και ισοβαρές σύνολο, χωρίς κάποιο τραγούδι να ξεχωρίζει παραπάνω, αν και ακούστηκε λίγο περισσότερο το "Θα με δικάσει". Κι αυτό είναι ασφαλώς ένας τίτλος τιμής γι' αυτόν τον αξιόλογο αυτό κύκλο τραγουδιών. Και κάτι παραπάνω: Παρόλο που πέρασαν ήδη σαράντα χρόνια από την πρώτη έκδοση του δίσκου, νομίζω πως μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά ακόμη και σήμερα. Κι αυτός είναι ένας δεύτερος τίτλος τιμής που του αξίζει. Ο τρίτος τίτλος τιμής δεν μπορεί να είναι άλλος από τη δωρική ερμηνεία της Σωτηρίας Μπέλλου, η οποία στα τελευταία χρόνια της ζωής της έμελλε να συνδέσει το όνομά της με σπουδαίες συνεργασίες στο πεδίο του λεγόμενου "έντεχνου" λαϊκού τραγουδιού ξεκινώντας το 1973 με τον Αργύρη Κουνάδη ("Δεν περισσεύει υπομονή") και στη συνέχεια με τον Διονύση Σαββόπουλο ("Δέκα χρόνια κομμάτια"), τον Βασίλη Δημητρίου ("Σεργιάνι στον παράδεισο"), τον Ηλία Ανδριόπουλο ("Λαϊκά προάστια", "Ξένες πόρτες"), τον Δήμο Μούτση ("Φράγμα") και τον Λίνο Κόκοτο ("Το ποτάμι").

(c) CD | Lyra | 1983 | Πηγή: d58