Μετά τη λαμπρή πορεία της Τζένης Βάνου στο πρώτο μισό της δεκαετίας του '60 ακολούθησε μια περίοδος ξαφνικής σιωπής κι όλα έδειχναν ότι μια σπουδαία φωνή είχε περιπέσει νωρίς νωρίς σε μιαν ανεξήγητη απαξίωση.
Η άκαρπη αυτή φάση (1966-1972) αίφνης έδωσε τη θέση της σε μια καινούργια περίοδο ακμής, όταν ο ερμηνεύτρια υπέγραψε αποκλειστικό συμβόλαιο με τη Minos, όπου θα παραμείνει περισσότερο από μια δεκαετία και θα ηχογραφήσει πολλές επιτυχίες.
Η διαφορά ωστόσο ήταν ότι πλέον η ερμηνεύτρια, αναγεννημένη μέσα από τις στάχτες της, υιοθέτησε ένα νέο μουσικό πρόσωπο περνώντας σ' ένα ρεπερτόριο ελαφρολαϊκού προσανατολισμού, χάρις στο οποίο η δημοτικότητά της έφτασε στα ύψη για ολόκληρη τη δεκαετία του '70. Δίπλα της πάντα ο μεγάλος της μέντορας, ο Μίμης Πλέσσας, που συνέχισε να της γράφει τραγούδια με την ευκολία που τον χαρακτήριζε να προσαρμόζεται στα εκάστοτε μουσικά γούστα.
Η νέα αυτή φάση της καριέρας της Τζένης Βάνου εγκαινιάστηκε το 1973 με το δίσκο "Αγόρι μου...", τον πιο ενδιαφέροντα του ελαφρολαϊκού της ρεπερτορίου σε μια εποχή που είχε αρχίσει να καθιερώνεται η μόδα των προσωπικών δίσκων των τραγουδιστών. Ο δίσκος περιλαμβάνει από τέσσερα τραγούδια των Μίμη Πλέσσα και Τόλη Βοσκόπουλου, άλλα δύο του Χρήστου Νικολόπουλου κι από ένα των Ζακ Ιακωβίδη και Χάρη Λυμπερόπουλου. Στίχους έγραψαν ο Πυθαγόρας, ο Ηλίας Λυμπερόπουλος, ο Μίμης Θειόπουλος, η Σέβη Τηλιακού και ο Φίλιππος Νικολάου. Για το είδος τους τα περισσότερα είναι ωραία τραγούδια και ακούγονται ευχάριστα ακόμη και σήμερα, κυρίως τα: Σταγόνα σταγόνα, Αγόρι μου, Τσακισμένο καράβι, Έβρεχε ψιλόβρεχε, Οι αμαρτίες μου, Μια λεπτομέρεια, Χίλιες βραδιές.
(c) CD | Minos | 1973 | Πηγή: d58
1 σχόλιο:
Άγιε Δημήτριε Δισκοβολικό Μου Ιδέομα.
Δημοσίευση σχολίου