Γιάννης Μαρκόπουλος: Δεκαοκτώ Tibute στον Μαρκόπουλο (2000)

Τα τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου έχουν επιδείξει ζηλευτή αντοχή στο χρόνο κι εξακολουθούν πάντα να ακούγονται στις αξεπέραστες πρώτες τους εκτελέσεις, ενώ συγχρόνως αποτελούν σταθερή δεξαμενή για το ρεπερτόριο πολλών ερμηνευτών που επιχειρούν καινούργιες ερμηνείες, άλλοτε εύστοχες κι άλλοτε ατυχείς. Είδαμε χθες τον κύκλο "Περάστε κόσμε" (1984), όπου ο ίδιος ο συνθέτης δοκίμασε διαφορετικές φωνές σε μερικά κλασικά τραγούδια του, πράγμα που το επιχείρησε ο ίδιος κι άλλες φορές με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του διπλού άλμπουμ "Τολμηρή επικοινωνία" (1987).

Υπάρχει ωστόσο και μια σειρά δισκογραφικών εκδόσεων με επανεκτελέσεις τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου που επιμελήθηκαν άλλοι καλλιτέχνες. Πιο χαρακτηριστικές είναι τρεις: Πρώτα το αφιερωματικό "Δεκαοκτώ Tribute στον Γιάννη Μαρκόπουλο" (2000), στη συνέχεια ο δίσκος "Οι Βωξ τραγουδούν Μαρκόπουλο" (2008) και μόλις πέρσι, χρονιά θανάτου του συνθέτη, ο δίσκος "Πέρα από τη θάλασσα" που επιμελήθηκε ο Παύλος Παυλίδης.

Το 2000 λοιπόν, με την αλλαγή του αιώνα, κυκλοφόρησε από τη Mercury το άλμπουμ "Δεκαοκτώ Tribute στον Γιάννη Μαρκόπουλο" με μια ανθολογία κλασικών τραγουδιών του συνθέτη σε δεύτερη εκτέλεση. Έχουν επιλεγεί τραγούδια που διατρέχουν τέσσερις δημιουργικές δεκαετίες του συνθέτη, από τη μουσική για το θεατρικό "Το κορίτσι με το κορδελάκι" (1964) ως τον κύκλο τραγουδιών "Αθέατος σφυγμός" (1997) που είχε ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση ο Βασίλης Λέκκας. Το κύριο σώμα του δίσκου πάντως καλύπτεται με τα μεγάλα τραγούδια της δεκαετίας του '70. Με τη μουσική επιμέλεια και παραγωγή του Ορέστη Πλακίδη και του Δημήτρη Μπέλλου τα τραγούδια έχουν πάρει μια ηλεκτρονική ορχηστρική ενδυμασία που σε μερικές περιπτώσεις τα κάνει σχεδόν αγνώριστα προσφέροντας ένα αποτέλεσμα εντελώς ανισοβαρές και σε κάποιες περιπτώσεις πολύ αμφισβητούμενης ποιότητας. Εξίσου αμφισβητούμενη είναι και η ερμηνευτική προσέγγιση των τραγουδιών από μια στρατιά ερμηνευτών της παλιότερης και νεότερης γενιάς που μας δίνουν πολύ ετερόκλητες ερμηνείες, άλλοτε ενδιαφέρουσες έως πολύ εκφραστικές, όπως αυτές της Δήμητρας Γαλάνη ("Πέρα από τη θάλασσα", "Οι οχτροί"), της Λιζέτας Καλημέρη ("Το Πέραμα"), της Γλυκερίας ("Κάτω στην Μαργαρίτας τ' αλωνάκι") και κυρίως του Τζίμη Πανούση ("Την εικόνα σου") και ίσως του Βασίλη Παπακωνσταντίνου ("Λέγκω"), κι άλλοτε μέτριες έως αδιάφορες, όπως αυτές των υπολοίπων ερμηνευτών, δηλαδή του Πέτρου Γαϊτάνου, του Γιάννη Κότσιρα, του Κώστα Μακεδόνα, του Δημήτρη Υφαντή και του Γιάννη Σαββιδάκη, ενώ εντελώς εκτός κλίματος βρίσκονται οι ατυχείς στιγμές με τον Λάκη Λαζόπουλο και τον Μάριο Φραγκούλη.

Προσωπικά πάντως θα έλεγα πως, αν κάτι τελικά δικαιώνει το δίσκο, είναι πρωτίστως οι τρεις οργανικές συνθέσεις που περιλαμβάνονται, το περίφημο θέμα από την τηλεοπτική σειρά του BBC "Who Pays the Ferryman" (1978) που ερμηνεύεται από τη Συμφωνική Δημοτική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διέυθυνση του συνθέτη, και οι μελωδίες των τραγουδιών "Μιλώ για τα παιδιά μου" (από τον κύκλο "Μετανάστες", 1974) και "Η χώρα" (από τον κύκλο "Αθέατος σφυγμός", 1997) διασκευασμένες σε μορφή ντούο, το πρώτο με τους Marc Grauwels (φλάουτο) και Ευαγγελία Κιοσόγλου (άρπα) και το δεύτερο με τους Ζαχαρία Σπυριδάκη (κρητική λύρα) και Θοδωρή Οικονόμου (πιάνο).

(c) CD | Mercury | 2000 | Πηγή: d58