.jpg)
Η δεκαετία του '90 σηματοδοτεί την ώριμη συνθετική φάση του Γιάννη Μαρκόπουλου που χαρακτηρίζεται από μεγαλόπνοες συνθέσεις, όπως η "Λειτουργία του Ορφέα" (1994) και η "Ανα-Γέννηση" (1996). Ωστόσο ο μεγάλος συνθέτης δεν μπορούσε να εγκαταλείψει πλήρως το προνομιακό του πεδίο, δηλαδή το απλό τραγούδι, όπου μεγαλούργησε στο παρελθόν, κι έτσι φρόντισε να κλείσει τη δεκαετία εκείνη με έναν ακόμη κύκλο τραγουδιών.
Έτσι προέκυψε ο δίσκος "Αθέατος σφυγμός", ένας ώριμος κύκλος με αποκλειστικό ερμηνευτή τον πρώην χατζιδακικό τραγουδιστή Βασίλη Λέκκα, την εποχή που ο τελευταίος αναζητούσε μια πυξίδα στην πορεία του μετά το θάνατο του μέντορά του. Με τον Μαρκόπουλο άλλωστε ο Λέκκας ήδη είχε μια πρώτη συνεργασία στο έργο "Ανα-Γέννηση" ένα χρόνο νωρίτερα.
Τα τραγούδια του δίσκου, γραμμένα στο διάστημα 1993-1996, είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους μελοποιημένα ποιήματα νεότερων ποιητών μας, κυρίως του Μανώλη Πρατικάκη από το έργο "Λιβιδώ" (Κέδρος, 1978), κι από ένα του Γιώργου Σεφέρη (από τα "Τρία κρυφά ποιήματα", 1966) και του Αντώνη Φωστιέρη (από το "Σκοτεινός έρωτας", 1977), ενώ υπάρχουν άλλα δυο τραγούδια σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου κι ένα σε στίχους του συνθέτη. Τα περισσότερα έχουν λυρικό χαρακτήρα, αν και η ερμηνεία του Λέκκα διακρίνεται από έναν κάπως υπερβάλλοντα στόμφο που ίσως αποβαίνει σε βάρος του μελωδικού τους τόνου.
Δύσκολα τραγούδια, που δεν πέρασαν στον κόσμο, με εξαίρεση το "Θα σε βρω όπου και να 'σαι", που ακούστηκε αρκετά. Ασφαλώς είναι και άλλα που έχουν ενδιαφέρον, όπως τα: "Προσανατολισμένη", "Σφίγγε με πάνω σου", "Φυσαρμόνικα" και "Πότε θα ξαναμιλήσεις".
(c) CD | Sony Music | 1997 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου