Μίκης Θεοδωράκης, Γιώργος Νταλάρας: Κόκκινο τριαντάφυλλο (1976)

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου πριν από 43 χρόνια θυμήθηκα το παλιό μου αυτό 45άρι με τα δύο τραγούδια που έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης (μουσική και στίχοι) αμέσως μετά τον τραγικό και ύποπτο θάνατο (Πρωτομαγιά του 1976) της εμβληματικής και μαρτυρικής μορφής του αντιδικτατορικού αγώνα, του Αλέκου Παναγούλη (1939-1976).  

Πρόκειται βέβαια για τα τραγούδια: "Κόκκινο Τριαντάφυλλο" και "Εκείνος ήταν μόνος". Δυο εξαιρετικά και άκρως συγκινητικά τραγούδια από κάθε άποψη. Ο Μίκης βρισκόταν στη φάση της απόλυτης καταξίωσής του δυο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και η μουσική του είχε την πλήρη κυριαρχία σε όλα τα μέσα, αλλά και στους μεγάλους χώρους των συναυλιών. Δεν αρκούνταν όμως στην έτοιμη δουλειά του παρελθόντος, έστω κι αν τώρα την ανακάλυπταν οι συμπατριώτες του, αλλά φρόντιζε παράλληλα να καταθέτει και καινούργιες συνθέσεις σε μια τρομαχτική έξαρση του δημιουργικού του ταλέντου. Έτσι τα δυο αυτά τραγούδια, που μοιάζουν και σαν συνέχεια του αφιερώματος του συνθέτη στον αγωνιστή μετά τον πρώτο κύκλο τριών τραγουδιών που είχε γράψει παλιότερα πάνω σε στίχους του ίδιου του Παναγούλη (συμπεριλήφθηκαν στον κύκλο "Τραγούδια του αγώνα"), ενσωματώνουν όλα τα εξαίσια χαρακτηριστικά της μουσικής έμπνευσης του συνθέτη. 

Αξίζει βέβαια να μνημονεύσουμε και τη μεγαλειώδη και πειστικότατη ερμηνεία του Γιώργου Νταλάρα που επίσης διήνυε την περίοδο της μεγάλης του ακμής έχοντας ήδη δοκιμαστεί άκρως πετυχημένα στο θεοδωρακικό ύφος με τα "Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας" δυο χρόνια νωρίτερα. 

Βεβαίως τα τραγούδια είναι πασίγνωστα και τα βρίσκει κανείς εύκολα σε διάφορους δίσκους του συνθέτη ή του τραγουδιστή, αλλά έχει ίσως ένα ενδιαφέρον να υπάρχουν και σ' αυτήν τη μορφή, όπως κυκλοφόρησαν το καλοκαίρι του 1976 σε δίσκο 45 στροφών.

(c) 45'' vinyl | Minos | 1976 |