Συμπληρώνοντας την πρώτη της δεκαετία στη δισκογραφία η Δήμητρα Γαλάνη αποφασίζει το 1978 να μετακινηθεί από την Columbia, όπου είχε χτίσει ήδη ένα ακαταμάχητο ρεπερτόριο συνεργαζομενη με μεγάλους συνθέτες (Μάνος Χατζιδάκις, Δήμος Μούτσης, Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Σπανός, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Γιώργος Χατζηνάσιος, Γιώργος Κατσαρός, Βασίλης Δημητρίου, Λίνος Κόκοτος, Χριστόδουλος Χάλαρης κ.ά.), στη Minos, το αντίπαλο δέος της τότε εγχώριας μουσικής βιομηχανίας.
Αμέσως ηχογράφησε εκεί τον τέταρτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο "Μ' αγαπούσες θυμάμαι". Το άλμπουμ περιλαμβάνει δεκατέσσερα συνολικά τραγούδια, από τα οποία τα δώδεκα είναι πρωτότυπα ελληνικά και τα άλλα δύο διασκευασμένες διεθνείς επιτυχίες, όπως ήταν η μόδα της εποχής.
Δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι κατώτερο των φωνητικών δυνατοτήτων της σπουδαίας ερμηνεύτριας κι ασφαλώς κατώτερο από το σημαντικό ρεπερτόριο που είχε ήδη στην προσωπική της παρακαταθήκη. Αν εξαιρέσει κανείς τα τέσσερα τραγούδια που πρόσφεραν οι καταξιωμένοι συνθέτες Δήμος Μούτσης και Γιάννης Σπανός, τα οποία και είναι μακράν τα καλύτερα του δίσκου, ιδιαίτερα το αισθαντικό "Πάντα το χρώμα μου ήταν το γκρίζο", τα υπόλοιπα κινούνται σε μέτρια επίπεδα και δεν ξεφεύγουν από τα τυπικά κλισέ του ελαφρολαϊκού συρμού της εποχής, αν και διαθέτουν πολύ φροντισμένη ενορχήστρωση που φέρει τη βαριά υπογραφή του σπουδαίου μαέστρου Κώστα Κλάββα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ανάμεσα στα ονόματα των συνθετών που συμμετέχουν βρίσκουμε και την παρουσία του Νίκου Καρβέλα που τότε ακόμη υπηρετούσε την ελαφρολαϊκή δισκογραφία! Τα υπόλοιπα τραγούδια έγραψαν ο Αντώνης Βαρδής και ο Αλέξης Παπαδημητρίου.
(c) LP | Minos | 1978 | πηγή: d58
1 σχόλιο:
Όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει αυτό το LP, είχα νιώσει μεγάλη απογοήτευση, που η αγαπημένη μου, τότε, τραγουδίστρια έφυγε από τους δισκους των δημιουργών Χατζιδάκι τον Σπανό κλπ για να πάει στον Καρβέλα, τον Παπαδημητρίου και τον Βαρδή (τα τραγούδια του Σπανού και του Μούτση δεν είχαν ξεχωρίσει τότε ούτε ήταν αντάξια των παλαιοτέρων).
Βέβαια ήμουν κάπως άδικος γιατί ήταν τελικά μια ενδιαφέρουσα παραγωγή με εξαιρετική ενορχήστρωση του Κώστα Κλάββα και μαγική ηχογράφηση με τον διαυγή ήχο των στούντιο της εποχής. Η γενικότερη όμως εμφάνιση του εξώφυλλου έδινε ένα σήμα υποβάθμισης.
Τα τραγούδια του Βαρδή και του Καρβέλα ξεχώρισαν, αλλά το πιο ενδιαφέρον διαχρονικά ήταν το βραζιλιάνικο Συνάντηση, που είχε πρωτοτραγουδήσει 10 χρόνια πριν η Ζωή Κουρουκλη
Δημοσίευση σχολίου