Πέμπτη 9 Ιουλίου 2020

Δήμητρα Γαλάνη: Καλά είναι κι έτσι (1981)

Ο δίσκος "Καλά είναι κι έτσι" είναι ο δεύτερος καθαρά προσωπικός δίσκος της Δήμητρας Γαλάνη στη Minos, τρία χρόνια μετά το "Μ' αγαπούσες θυμάμαι" κι αφού μεσολάβησε ο δίσκος του Γιώργου Χατζηνάσιου "Εικόνες" (1979) που είχε επίσης μοναδική ερμηνεύτρια την ίδια, αλλά και η σημαντική της συμμετοχή στο δίσκο του Μάνου Λοΐζου "Για μια μέρα ζωής" (1980). 
Ο δίσκος περιλαμβάνει ένδεκα μελωδικές μπαλάντες χαμηλών τόνων γραμμένες από τους νέους συνθέτες Χρήστο Γκάρτζο και Δημήτρη Λέκκα, καθώς και από τους παλιότερους Γιάννη Σπανό και Νίκο Λαβράνο, ενώ υπάρχει κι ένα διασκευασμένο κομμάτι του Λέοναρντ Κοέν ("Τα κίτρινα φώτα") με ελληνικούς στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. 
Από τα όμορφα τραγούδια αυτού του δίσκου ξεχωρίζω ιδιαίτερα αυτά του Δημήτρη Λέκκα πάνω σε δυνατούς στίχους του ποιητή Γιώργου Χρονά ("18 χρονών", "Οδός Πειραιώς"), καθώς και το ομότιτλο σε μουσική του Χρήστου Γκάρτζου και στίχους του Γιώργου Σκούρτη. Ολόκληρος ο δίσκος διαπνέεται από έντονα μελαγχολική διάθεση, πράγμα που μοιάζει απόλυτα ταιριαστό με το φωνητικό ηχόχρωμα της εξαίρετης ερμηνεύτριας, η οποία άλλωστε την ίδια χρονιά συμμετείχε μαζί με τη Χαρούλα Αλεξίου στο δίσκο "Τα τραγούδια της χθεσινής μέρας" με ανάλογη μουσική και ερμηνευτική ατμόσφαιρα.
Στα αξιοσημείωτα του δίσκου η παρουσία της Λίνας Νικολακοπούλου στην πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση την ίδια εκείνη χρονιά που συνεργάστηκε με τον Σταμάτη Κραουνάκη στα "Σκουριασμένα χείλια". Στο δίσκο επίσης έχουμε σε δεύτερη εκτέλεση το τρυφερό τραγούδι "Σαν με κοιτάς" του Γιάννη Σπανού από την κινηματογραφική μουσική της ταινίας "Εκείνο το καλοκαίρι" (1971).
Την ενορχήστρωση υπογράφουν ο Κώστας Γανωσέλης και ο Νίκος Λαβράνος, ενώ στα φωνητικά συμμετέχει η Μίλλη Καραλή.


(c) LP | Minos | 1981 | πηγή: d58

2 σχόλια:

χρόνης είπε...

Ίσως για λίγες μέρες να προηγήθηκε ο Δ. Ψαριανός με την Γλυκερία ως δεύτερη εκτέλεση στο τραγούδι "Σαν με κοιτάς"...

Άαβας / d58 είπε...

Ίσως, δεν το ξέρω αυτό. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν πάντως. Άλλωστε δεν έχει σημασία, γιατί ως "δεύτερη" εκτέλεση γενικώς εννούμε κάθε νεότερη εκτέλεση μετά την αυθεντική πρώτη.