Με τίτλο "Νέα Γη" κυκλοφόρησε το 1996 ο 4ος προσωπικός δίσκος της Νένας Βενετσάνου με δικές της συνθέσεις, τρία χρόνια μετά τις "Πόλεις του Νότου", με τραγούδια ανάλογου ύφους, αν και σαφώς λιγότερο εξωστρεφή.
Ο τίτλος του έργου έχει συμβολική διάσταση σηματοδοτώντας το νοητό χώρο των πάσης φύσεων συγκρούσεων, της εκτόνωσης, της αυταπάτης, σαν ένα καθαρτήριο ή ένας οίκος του παράδοξου και του θάρρους.
Ο τίτλος του έργου έχει συμβολική διάσταση σηματοδοτώντας το νοητό χώρο των πάσης φύσεων συγκρούσεων, της εκτόνωσης, της αυταπάτης, σαν ένα καθαρτήριο ή ένας οίκος του παράδοξου και του θάρρους.
Η μόνιμη και γόνιμη συνεργασία της δημιουργού με τη στιχουργό Μπέτυ Κομνηνού συνεχίζεται κι εδώ, αλλά το υλικό διευρύνεται και με ενδιαφέρουσες προσθήκες, όπως τα δυο μελοποιημένα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη από τον κύκλο "Τα Ρω του έρωτα" ("Το μαγισσάκι", "Τα όσα η μοίρα μου 'γραφε"), ένα ποίημα του Διονυσίου Σολωμού από τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους" ("Φεύγω τ' αλόγου την ορμή"), άλλο ένα του Γιώργου Χρονά ("Ο Αλή") κι ένα της Νανάς Ναχμία, καθώς και δύο χορικά από τις "Τρωάδες" του Ευριπίδη σε μετάφραση Θρασύβουλου Σταύρου που μοιάζουν ως προανάκρουσμα της επόμενης ολοκληρωμένης δουλειάς της πάνω στο κλασικό θέατρο ("Αγήρων ήχος θεάτρου", 1997).
Υπάρχει επίσης και το μελοποιημένο ποίημα "Πικρία" του Νίκου Καββαδία σε μουσική Michel Montanaro παρμένο από το γαλλικό δίσκο "Ballade pour une mer qui chante" (1997).
Η δημιουργός αφιερώνει το έργο στους ανθρώπους της διασποράς και τους πρόσφυγες και με την έννοια αυτή δίνει στη δουλειά της μια διαχρονική διάσταση, άκρως επίκαιρη μάλιστα στη σημερινή συγκυρία.
(c) CD | MBI | 1996 | Επανεκδόσεις: 2000, 2010 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου