Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021

Στέλιος Ζαφειρίου: Από την Ελλάδα με αγάπη (1967)

Ο Στέλιος Ζαφειρίου (1937-2015) υπήρξε συνθέτης και κορυφαίος σολίστ του μπουζουκιού με διακριτό ήχο που σφράγισε ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής δισκογραφίας. Ανήκε στην άτυπη σχολή Ζαμπέτα και εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '50 με ανελλιπή έκτοτε παρουσία επί μισόν αιώνα πλάι στους κορυφαίους λαϊκούς τραγουδιστές, όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Πάνος Γαβαλάς, ο Στράτος Διονυσίου, η Πόλυ Πάνου, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Τόλης Βοσκόπουλος, η Μαρινέλλα, ο Σταμάτης Κόκοτας, ο Γιάννης Πάριος και πολλοί άλλοι. 
Ο Στέλιος Ζαφειρίου υπήρξε και ο εμβληματικός μουζουξής της Lyra, όπου σφράγισε με τις ερμηνείες του τα μεγάλα κινηματογραφικά τραγούδια του Μίμη Πλέσσα με τον Γιάννη Πουλόπουλο, αλλά και τον κλασικό κύκλο τραγουδιών "Ο δρόμος" (1969). Μαθητές του θεωρούνται οι επίσης σπουδαίοι μπουζουξήδες Χρήστος Νικολόπουλος, Θανάσης Πολυκανδριώτης και Γιάννης Μπιθικώτσης.
Η προσωπική δισκογραφία του ξεχωριστού αυτού καλλιτέχνη περιλαμβάνει κάμποσους ορχηστρικούς δίσκους με γνωστά τραγούδια διαφόρων δημιουργών που του δίνουν την ευκαιρία να επιδείξει την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του και τον γλυκό ηχοχρωματισμό του παιξίματός του. Ένας τέτοιος δίσκος με τίτλο "Από την Ελλάδα με αγάπη" κυκλοφόρησε το 1967 από την ετικέτα Minerva της Lyra σε μια εποχή που γνώριζαν μεγάλη επιτυχία εκδόσεις τουριστικού προσανατολισμού με ήχους του μπουζουκιού που ήταν της μόδας και είχαν διεθνή απήχηση. 
Στο συγκεκριμένο δίσκο ο Στέλιος Ζαφειρίου διάλεξε δώδεκα τραγούδια που καλύπτουν ένα ευρύ πεδίο από το ρεμπέτικο (Μάρκος Βαμβακάρης, Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Παπαϊωάννου) και το λαϊκό (Γιώργος Ζαμπέτας) μέχρι το πρώτο φανέρωμα του "έντεχνου" (Σταύρος Ξαρχάκος, Γιάννης Μαρκόπουλος) και του νεοκυματικού τραγουδιού (Λίνος Κόκοτος, Νίκος Καλλίτσης). Πολύ προσεγμένες ορχήστρες και φυσικά άψογη καθοδήγηση από τον ήχο του μπουζουκιού.

(c) LP | Minerva | 1967 | Πηγή: tzil./d58

1 σχόλιο:

blackpepper είπε...

Οι περισσότεροι δίσκοι με ορχηστρικά του Στέλιου Ζαφειρίου προέρχονται από τα play back τραγουδιών αντικαθιστώντας το μέρος της φωνής με το μοναδικό του σόλο. Ας πούμε το "πέρα από τη θάλασσα" του Γιάννη Μαρκόπουλου σε αυτό το δίσκο το παίζει ο Χάρης Λεμονόπουλος και το μέρος της φωνής απ' τον εξαίρετο σολίστα.
Μακάρι να βρεθούν όλοι αυτοί οι ορχηστρικοί δίσκοι να χορτάσει το αυτί μας μουσική ακρίβεια και συναίσθημα...