Ένα χρόνο ακριβώς μετά τους πετυχημένους πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας, το Σαββατοκύριακο 25-26 Σεπτέμβρη του 1982, πάλι στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης ο Μάνος Χατζιδάκις πραγματοποίησε τους δεύτερους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού επιλέγοντας αυτή τη φορά 25 τραγούδια για τον τελικό διαγωνισμό μέσα από εκατοντάδες υποψηφιότητες.
Οι συνθήκες βέβαια είχαν αλλάξει για τον δραστήριο συνθέτη, ο οποίος πλέον είχε τεθεί εκτός Τρίτου Προγράμματος από τη νέα κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και μάλιστα ο ίδιος είχε βρεθεί αντιμέτωπος με χυδαίες επιθέσεις από τον στρατευμένο τύπο της εποχής, χωρίς πάντως να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια! Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις οι δεύτεροι Αγώνες διεξήχθησαν υπό δυσμενέστερους όρους, καθώς δεν υπήρχε πλέον η υποστήριξη του Τρίτου Προγράμματος, αν και η εκδήλωση μεταδόθηκε από την ΕΡΤ. Ανεξαρτήτως πάντως όλων αυτών, η διοργάνωση στέφτηκε με επιτυχία χάρις στις άοκνες προσπάθειες του συνθέτη και ασφαλώς χάρις στην πληθώρα των νέων και ιδιαίτερα αξιόλογων καλλιτεχνών που εμφανίστηκαν τις δυο βραδιές.
Την πρώτη βραδιά, πριν ξεκινήσει η παρέλαση των καλλιτεχνών, ο Μάνος Χατζιδάκις έκανε ειδική μνεία στο θάνατο του Μάνου Λοΐζου που εκείνη ακριβώς τη μέρα κηδεύτηκε. Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν και πάλι αξιόλογες προσωπικότητες, όπως η Έλλη Αλεξίου, ο Μίνως Αργυράκης, η Άλκη Ζέη, ο Γιώργος Κουρουπός, ο Σπύρος Σακκάς και ο Νίκος Ασλάνογλου. Το πρώτο βραβείο απέσπασε ο Πάνος Τσαπάρας με τη μπαλάντα "Τρυφερό χωριό", το δεύτερο ο Νίκος Θωμάς με το μελοποιημένο ποίημα της Γαλάτειας Καζαντζάκη "Αμαρτωλό" που ερμήνευσε η παλιά τραγουδίστρια Μαίρη Δαλάκου, ενώ το τρίτο βραβείο κέρδισε το ντουέτο Χάρις και Πάνος Κατσιμίχας με το χαριτωμένο "Μια βραδιά στο λούκι" που αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη μετέπειτα λαμπρή πορεία τους στο ελληνικό τραγούδι.
Η καλλιτεχνική αξία και της δεύτερης αυτής διοργάνωσης ποιοτικού τραγουδιού αποτιμάται ως πολυσήμαντη. Νέοι δημιουργοί εμφανίζονται, όπως ο Πάνος Τσαπάρας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Ηλίας Λιούγκος, η Στέλλα Κυπραίου, οι αδελφοί Κατσιμίχα, αλλά και Χάρης Καβαλλιεράτος και Πέτρος Δουρδουμπάκης που είχαν εμφανιστεί και την προηγούμενη χρονιά. Πολλά τραγούδια βασίστηκαν σε μελοποίηση απαιτητικών κειμένων μεγάλων ποιητών, όπως του Γιώργου Σεφέρη, του Ναζίμ Χικμέτ, του Μίλτου Σαχτούρη, της Γαλάτειας Καζαντζάκη, του Ζακ Πρεβέρ και του Σολομώντα. Την ενορχήστρωση επιμελήθηκαν ο Τάσος Καρακατσάνης και ο Νίκος Κυπουργός, ενώ όλα τα τραγούδια διηύθυνε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Δυστυχώς ο πολύ πετυχημένος αυτός θεσμός υποστήριξης του ποιοτικού τραγουδιού και των νέων καλλιτεχνών δεν είχε συνέχεια κι έτσι αυτές οι δυο χρονιές έμειναν ιστορικές για την πορεία του ελληνικού τραγουδιού. Βέβαια ο Μάνος Χατζιδάκις δεν συμβιβάστηκε με την αναγκαστική σιωπή κι επανήλθε δέκα χρόνια αργότερα με τους Αγώνες Τραγουδιού που διοργάνωσε στην Καλαμάτα! Αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε αύριο...
(c) 2CD | Live | Minos | 1982 | Πηγή: d58
3 σχόλια:
Να γκρινιάξω πάλι... Σκέφτηκα ότι η σύγκριση των αγώνων του Χατζηδάκι με τα Νιάτα ή τον Χρυσό Δίσκο είναι ενδιαφέρουσα, γιατί είναι δίσκοι που ανήκουν σε τελείως διαφορετικό σύμπαν, με μόλις λίγα χρόνια διαφορά. Οι παλιοί δίσκοι περιλαμβάνουν τραγούδια "παλιάς λογικής" ή μάλλον "παλιού τρόπου". Και με άλλη λογική, άλλο σκοπό. Αυτό ήθελα να σχολιάσω, την διαφορά. Η διαφορά είναι χαώδης. Οι παλιοί δίσκοι είναι δίσκοι στοχευμένα εμπορικοί, με διαμάντια (με την σημερινή λογική), που οι εταιρείες ήθελαν να αποδόσουν. Οι δίσκοι των αγώνων είναι ένα πανέρι νέων δημιουργών, τύπου Χατζηδακικής αισθητικής, όπου η ακρόασή τους, (αν εξαιρέσουμε 3-4 τραγούδια που έχουν συγκρότηση, και άξιες επανεκτελέσεις), είναι επίπονη... Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια, μας θυμίζουν τα δύσκολα επόμενα χρόνια της έντεχνης απομουσικοποίησης, από την οποία μας "έσωσε" η κλασική δισκογραφία εμπορικών δημιουργών... Ακόμα και η σκυλάδικη... Τα περισσότερα από αυτά θυμίζουν ΧαρυΚλυνική σάτυρα... Δεν ξέρω αν η λογική της επιλογής τους ήταν "έντεχνη" ή "μή λαϊκή", δεν μπορώ καν να φανταστώ πώς ήταν τα τραγούδια που δεν πέρασαν στα 30 πρώτα.... Αλλά σίγουρα δεν θα ήθελα να ήμουν στις θέσεις των ακροατών....
@thouthou
Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω πάνω σ' αυτά που λέτε. Βεβαίως δικαίωμά σας να έχετε τις ενστάσεις σας, αλλά κατά την προσωπική μου εκτίμηση η άποψή σας είναι ισοπεδωτική και καταφανώς άδικη. Πρώτα πρώτα δεν ξέρω αν η φράση "τύπου χατζιδακικής αισθητικής" εμπεριέχει κάποια αρνητική φόρτιση, αλλά εγώ στο μυαλό μου έχω ως κριτήριο ποιοτικής υπεροχής τη "χατζιδακική αισθητική".
Φυσικά και δεν κινούνται όλα τα τραγούδια στο ίδιο επίπεδο και μερικά μάλιστα δεν μπορούν καν να πάρουν τη σφραγίδα της "χατζιδακικής αισθητικής". Ωστόσο το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των τραγουδιών, εφόσον βγάλουμε απ' το μυαλό μας το κριτήριο της δημοφιλίας ή της εμπορικότητας, είναι πολύ αξιόλογα τραγούδια και γιαυτό οι περισσότεροι δημιουργοί τους είχαν μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέχεια στο ελληνικό τραγούδι ως αυτόνομες δημιουργικές μονάδες.
Ακόμη όμως κι όταν αυτό δε συνέβη, πάλι δεν αποδεικνύεται κάτι ως προς την ποιότητά τους. Κλασικό παράδειγμα η νικήτρια των πρώτων αγώνων, η υπέροχη Ηδύλη Τσαλίκη, που κατέθεσε αυτό το μικρό αριστούργημα που της έδωσε το πρώτο βραβείο ("Δικαίωση"), η οποία ωστόσο δεν έκανε μουσική καριέρα.
Με ξενίζει πλήρως και απορρίπτω κάθετα το νόημα της φράσης σας: "Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια, μας θυμίζουν τα δύσκολα επόμενα χρόνια της έντεχνης απομουσικοποίησης, από την οποία μας "έσωσε" η κλασική δισκογραφία εμπορικών δημιουργών... Ακόμα και η σκυλάδικη... Τα περισσότερα από αυτά θυμίζουν ΧαρυΚλυνική σάτυρα... ". Κυριολεκτικά σηκώνω τα χέρια από την έκπληξη. Τι είναι αυτά που λέτε; Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω απόλυτα μ' αυτή την προσέγγιση!
Καταλήγω λοιπόν ακριβώς στην ανάποδη κατακλείδα από τη δική σας: Μακάρι να είχα το προνόμιο να ήμουν ανάμεσα στους ακροατές αυτώς των τεσσάρων υπέροχων μουσικών βραδινών στο Δημοτικό Θέατρο της Κέρκυρας το 1981 και το 1982!
Αυτή είναι η μαγεία της τέχνης! Δύο η και περισσότεροι άνθρωποι ακούν, βλέπουν αισθάνονται τελείως διαφορετικά πράγματα για το ίδιο έργο. Σε κάθε περίπτωση καλοδεχούμενα τα δώρα και όποιος δεν τα θέλει απλά τα αγνοεί. Ευχαριστούμε
Δημοσίευση σχολίου