Συλλογή Minos: Νιάτα (1974)

Το 1974, τη σημαδιακή χρονιά της μεταπολίτευσης, οι δυο μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες ΕΜΙ και Minos, στην προσπάθειά τους να προωθήσουν νέα ονόματα που είχαν στο οπλοστάσιό τους και κινούμενες ασφαλώς κι από την έντονη ανταγωνιστική τους πολιτική, αποφάσισαν να οργανώσουν, η καθεμιά για λογαριασμό της, δύο παράλληλους διαγωνισμούς τραγουδιού, οι οποίοι απέφερεραν και τους αντίστοιχους δίσκους που κυκλοφόρησαν αμέσως στην αγορά.

Την αρχή έκανε η Minos σε συνεργασία με το περιοδικό Επίκαιρα. Επιστράτευσε λοιπόν όλο το καλλιτεχνικό της δυναμικό που έφερε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πολυσυλλεκτικού δίσκου, ο οποίος πήρε τον μάλλον ψευδεπίγραφο τίτλο "Νιάτα". 

Ο τίτλος ανταποκρίνεται μόνο εν μέρει στο περιεχόμενο της συλλογής αυτής, καθώς περιλαμβάνονται αρκετά ονόματα ήδη καθιερωμένα και πολύφερνα για το ταμείο της εταιρίας. Αλλά και το ύφος των τραγουδιών, με 3-4 εξαιρέσεις, δεν έχει τίποτε το νεανικό. Παραδόξως, τα πιο μοντέρνα τραγούδια είναι αυτά που έγραψε ο παλιός Μάνος Λοΐζος ("Κόκορας", "Ηλεκτρική Μαρία"), καθώς και τα τραγούδια "Άννα" του Πάνου Τσαπάρα και "Καφενόβιοι συμπολίτες" του άγνωστου Διονύση Σκάλου. Υπάρχουν πάντως αρκετοί πρωτοεμφανιζόμενοι δημιουργοί σ' αυτόν το δίσκο. Ιδού: Αντώνης Βαρδής ("Πόσο πολύ σ' αγάπησα"), Νίκος Τάτσης ("Σαραντάπηχος"), Θωμάς Μπακαλάκος ("Γελαδοπάζαρο"), Πάνος Τσαπάρας ("Άννα") και ο Διονύσης Σκάλος. Μαζί τους οι καθιερωμένοι Απόστολος Καλδάρας, Σταύρος Κουγιουμτζής και Μάνος Λοΐζος, οι μεγάλες δημιουργικές δυνάμεις δηλαδή της εταιρίας. 

Για την ερμηνεία των τραγουδιών επιστρατεύτηκαν όλα τα μεγάλα ονόματα που είχε ήδη επιβάλει η Minos στην ελληνική δισκογραφία: Λίτσα Διαμάντη, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Μαρίζα Κωχ και Κώστας Σμοκοβίτης. Μου φαίνεται περίεργο πάντως που απουσιάζει το όνομα του Γιάννη Καλατζή, από τα πρωτοκλασάτα μεγέθη που διέθετε εκείνη την περίοδο η Minos!

Αρκετά από τα τραγούδια είναι όμορφα και ακούστηκαν αρκετά στον καιρό τους, αλλά στη συνέχεια ξεχάστηκαν μάλλον εντελώς. Ξεχωρίζει ασφαλώς το γλυκύτατο "Ένα γιασεμάκι" του Κουγιουμτζή, αλλά νομίζω πως το αριστούργημα του δίσκου είναι η δυνατή λαϊκή ελεγεία "Σαραντάπηχος" του Νίκου Τάτση πάνω σε στίχους του ποιητή Κώστα Παπαγεωργίου, ερμηνευμένο από τον Γιώργο Νταλάρα και τη Χαρούλα Αλεξίου, το οποίο κατέκτησε και το βραβείο ολοκληρωμένου τραγουδιού του διαγωνισμού. Όλα τα τραγούδια ενορχήστρωσε και διηύθυνε ο Νίκος Λαβράνος.

(c) CD | Minos | 1974 | Πηγή: d58