Βίκυ Μοσχολιού: Ομώνυμο (1980)

Υπάρχει μια δυσκολία με τη δισκογραφία της Βίκυς Μοσχολιού, γιατί κατά καιρούς έχουν κυκλοφορήσει ουκ ολίγες προσωπικές της δουλειές που φέρουν για τίτλο απλώς το όνομά της. Έχουν εκδοθεί τέτοιοι δίσκοι επανειλημμένα από την Columbia, αλλά και από άλλες εταιρίες, σχεδόν αποκλειστικά με υλικό συγκεντρωμένο από τις 45 στροφές.

Με το λιτό τίτλο λοιπόν "Βίκυ Μοσχολιού" εκδόθηκε άλλη μια προσωπική δουλειά της μεγάλης ερμηνεύτριας το 1980 από την PolyGram. Βρισκόμαστε στην περίοδο που ηχογραφούσε παράλληλα σε δυο εταιρίες, τη Lyra και την PolyGram. Την ίδια χρονιά είχε κυκλοφορήσει ήδη από τη Lyra ο πολύ πετυχημένος δίσκος "Το τραμ το τελευταίο". 

Ο δίσκος της PolyGram περιλαμβάνει δώδεκα καινούργια λαϊκά τραγούδια, όλα σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, στη δεύτερη ολοκληρωμένη συνεργασία της Μοσχολιού μαζί του μετά το δίσκο "Λαϊκά τραγούδια απ' όλο τον κόσμο" (1978). Τα επτά από τα δώδεκα τραγούδια έχουν μουσική του Στέλιου Βαμβακάρη και κινούνται σε ορθόδοξους λαϊκούς δρόμους. Τέσσερα τραγούδια έγραψε ο Νίκος Λαβράνος κι άλλο ένα ο πανταχού παρών Χρήστος Νικολόπουλος. Ξεχώρισαν δυο τρία τραγούδια στην εποχή τους, όπως το "Πενηνταράκι", το "Κρίμα που δεν ξέρεις ν' αγαπιέσαι" και κυρίως η ωραία λαϊκή μπαλάντα "Σπίτι παλιό". Την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο Νίκος Λαβράνος.

Δεν έχει μεγάλα τραγούδια ο δίσκος, αλλά πάντως πρόκειται για μια τίμια δουλειά με καλοδουλεμένη ορχηστρική γραφή σε μια εποχή που το ελληνικό τραγούδι έμοιαζε αποπροσανατολισμένο μετά την παραζάλη των προηγούμενων χρόνων από την κυριαρχική παρουσία του πολιτικού τραγουδιού. Είναι η εποχή που αναζητούνται νέοι προσανατολισμοί, ενώ παράλληλα εμφανίζεται μια τάση επιστροφής στα ασφαλή κεκτημένα του ένδοξου παρελθόντος μέσω της αναβίωσης παλιότερων μορφών του τραγουδιού μας, όπως αυτή εκδηλώνεται με τις αλλεπάλληλες ρεμπέτικες κομπανίες που επαναφέρουν δυναμικά το ρεμπέτικο τραγούδι, αλλά και με μια πολύ ενδιαφέρουσα επαναφορά στο προσκήνιο του ελαφρού τραγουδιού με όμορφες επανεκτελέσεις (Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Ζορμπαλά, Αρλέτα, Πάριος), όπως θα δούμε σε προσεχές αφιέρωμά μας.

(c) LP | PolyGram | 1980 | Πηγή: d58