Ζορζ Μουστακί: Georges Moustaki (1969)

Ο Ζορζ Μουστακί (Georges Moustaki, 1934-2013) αποτελεί σημαντική μορφή του γαλλικού τραγουδιού στη χρυσή περίοδο της ακμής της γαλλικής μπαλάντας (δεκαετίες '50 και '60), ένας ολοκληρωμένος τραγουδοποιός (συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής και κιθαρίστας) που μας χάρισε διαχρονικές μελωδίες με τη δική του φωνή, αλλά και με διάσημες φωνές του γαλλικού τραγουδιού.

Βεβαίως είναι γνωστό (και ο ίδιος πάντα το δήλωνε με περηφάνια) ότι είχε ελληνική καταγωγή με εβραϊκές ρίζες, αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου εμποτίστηκε με την κοσμοπολίτικη κουλτούρα της πόλης, την οποία κουβαλούσε πάντα μέσα του και όταν στις αρχές του '50 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι και μαγεύτηκε από τις μπαλάντες του Georges Brassens, άλλαξε και ο ίδιος το όνομά του σε Georges (ενώ το βαπτιστικό του ήταν Ιωσήφ)! Στη νέα του πλέον πατρίδα μπόρεσε να ξεδιπλώσει το μελωδικό του ταλέντο παρουσιάζοντας με μεγάλη επιτυχία τα δικά του τραγούδια και συνεργαζόμενος με κορυφαίες γυναικείες (κυρίως) φωνές της γαλλικής σκηνής, όπως η Εντίθ Πιάφ, η Δαλιδά, η Μπαρμπαρά κ.ά.

Ο Μουστακί ποτέ δεν ξέχασε την ελληνική του καταγωγή και συχνά ερμήνευε τραγούδια Ελλήνων δημιουργών, ιδιαίτερα του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη. Μάλιστα στις αρχές της δεκαετίας του '70 το ελληνικό κοινό πρωτογνώρισε τον διάσημο συπατριώτη του μέσα από τρία τραγούδια του που μεταφέρθηκαν έξοχα στην ελληνική γλώσσα από τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου. Αναφέρομαι στα τραγούδια: "Ο μέτοικος" με τον Γιώργο Νταλάρα, "Η Μεσόγειος" με τη Βίκυ Μοσχολιού και "Η μοναξιά" με τον Αντώνη Καλογιάννη, ο οποίος άλλωστε τίμησε τον Μουστακί με ένα ολόκληρο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1979.

Το παρόν άλμπουμ με τραγούδια του Ζορζ Μουστακί εκδόθηκε το 1969 από την Polydor και περιλαμβάνει ένα μικρό απάνθισμα μερικών από τα ωραιότερα τραγούδια του, όπως τα: La meteque, Gaspard, Ma solitude, Il est trop tard. Όλα σε δική του μουσική και στίχους, εκτός από το Le facteur που δεν είναι άλλο από τον αγαπημένο "Ταχυδρόμο" του Μάνου Χατζιδάκι που εδώ ερμηνεύει μαζί με τη Francoise Walch, ενώ το Gaspard βασίζεται σε ποίημα του Paul Verlaine. Κάθε πλευρά του δίσκου κλείνει με ένα όμορφο οργανικό θέμα. Η ενορχήστρωση (του Alain Goraguer) είναι λιτή, ενώ ο ήχος της κιθάρας κυριαρχεί. Οι ερμηνείες του Μουστακί είναι συναρπαστικά γοητευτικές και απόλυτα εκφραστικές.

(c) LP | Polydor | 1969 | Πηγή: d58