Ο Μικρούτσικος στη Minos: Η αγάπη είναι ζάλη (1986)

Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ο Θάνος Μικρούτσικος, έχοντας ήδη πίσω του μια πλήρη δεκαετία ιδιαίτερα παραγωγική μέσα από τις συνεργασίες του με τις δισκογραφικές εταιρείες Lyra και CBS, όπου κατέθεσε μια σειρά εμβληματικών έργων (π.χ. Πολιτικά Τραγούδια, Καντάτα για τη Μακρόνησο, Τροπάρια για φονιάδες, Μουσική πράξη στον Μπρεχτ, Ο Σταυρός του Νότου, Ο Γέρος της Αλεξάνδρειας, Εμπάργκο), κι αφού δοκίμασε μέσα από τη βραχύβια δική του εταιρεία ΕΝΜ να εξοικειώσει το κοινό του και με κάποια πρωτοποριακά έργα (Αντιθέσεις, Έργα ηλεκτρονικής μουσικής, Ντούο για άλτο σαξόφωνο, Όπερα για έναν), αποφασίζει να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα της καριέρας του περνώντας στη στέγη της Minos (μετέπειτα Minos-EMI), όπου θα παραμείνει για μια εικοσαετία περίπου και θα έχει την ευκαιρία να ηχογραφήσει μια μεγάλη ποικιλία έργων, αλλά και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο λαϊκό ήχο αποδεικνύοντας τον πολυδιάστατο χαρακτήρα του ταλέντου του.

Η αρχή έγινε το 1986 με μια συνεργασία ιστορική που έδωσε τη δυνατότητα στον Θάνο Μικρούτσικο να γράψει τραγούδια σε εντελώς διαφορετικό ύφος και να έχει ευρύτατη εμπορική απήχηση. Πρόκειται για τη συνεργασία του με τη μεγάλη λαϊκή ερμηνεύτρια Χαρούλα Αλεξίου που απέφερε το άλμπουμ "Η αγάπη είναι ζάλη", του οποίου οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 100.000  κι έγινε πλατινένιο με βάση το πολύ υψηλό εκείνη την εποχή όριο που αργότερα πάντως έπεσε πολύ πιο χαμηλά. Η επιτυχία αυτή άλλωστε στάθηκε και η αιτία μετά από λίγα χρόνια η συνύπαρξη των δύο καλλιτεχνών να έχει και μιαν ανάλογης επιτυχίας συνέχεια ("Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια", 1990).

Πέρα από την εμπορική πλευρά όμως αυτής της απροσδόκητης συνεργασίας υπάρχει και η μουσική ουσία που περιέχει αυτή η πρώτη εμπορική δουλειά του Θάνου Μικρούτσικου. Ο δίσκος λοιπόν περιλαμβάνει δώδεκα όμορφα τραγούδια σε στίχους των Μπάμπη Τσικληρόπουλου, Άλκη Αλκαίου και Ανδρέα Μικρούτσικου, μαζί με ένα δυνατό μελοποιημένο ποίημα του Νίκου Καββαδία ("Εφτά νάνοι στο S/S Cyrenia"), το οποίο σε πολλαπλές μεταγενέστερες εκτελέσεις θα γίνει το σήμα κατατεθέν του συνθέτη σε κάθε ζωντανή του εμφάνιση! Υπάρχουν πολλές δυνατές στιγμές στο δίσκο που συνδυάζουν περίτεχνα τη λυρική με τη δυναμική ταυτότητα του δημιουργού, όπως η "Ελένη" με τους καίριους στίχους του θεατρικού συγγραφέα Μπάμπη Τσικληρόπουρου που χαρακτηρίζονται από έναν κυνικό πεσιμιστικό ρεαλισμό. Υπάρχει μια ωραία επανεκτέλεση του δυνατού ζεϊμπέκικου "Ερωτικό" που το πρωτοακούσαμε από τον Μανώλη Μητσιά στο "Εμπάργκο" (1982). Και βέβαια υπάρχουν και θεσπέσιες λυρικές και τρυφερές στιγμές, όπως τα "Είπαμε να μη χαθούμε", "Κι όλο μεγαλώνω", "Μικρή μου μοβ βεντάλια" και πάνω απ' όλα ο συγκινητικός αποχαιρετιστήριος απολογισμός της Χαρούλας στο φινάλε του δίσκου με το υπέροχο "Φεύγω και μη με περιμένεις".

Πάντως, αν κάτι μένει από το δίσκο σε μιαν ετεροχρονισμένη ακρόαση μετά από τόσες δεκαετίες είναι ο εξαίσιος λυρισμός του μεγάλου συνθέτη που δείχνει ότι η μελωδική πλημμυρίδα που μας είχε χαρίσει απλόχερα στο "Φουέντε Οβεχούνα" δεν ήταν απλώς μια περιστασιακή χειρονομία. Αλλά κυρίως αυτό που μένει είναι η ακαταμάχητη εκφραστική γοητεία της μεγάλης ερμηνεύτριας. Στην πραγματικότητα ο δίσκος "Η αγάπη είναι ζάλη" είναι ένας δίσκος της Χαρούλας Αλεξίου με μουσική του Θάνου Μικρούτσικου! Πιο πολύ δηλαδή ο συνθέτης προσαρμόστηκε στο ύφος της ερμηνεύτριας και όχι το αντίστροφο! Όπως και να 'χει βέβαια, το αποτέλεσμα είναι που μετράει...

(c) LP | Minos | 1986 | Πηγή: d58