Τραγουδοποιοί του '90 - Φοίβος Δεληβοριάς: Η παρέλαση (1989)

Γενναιόδωρος πάντα με τους νέους καλλιτέχνες ο Μάνος Χατζιδάκις δε δίσταζε καθόλου να προβάλει με τα μέσα που διέθετε, είτε μέσω του Τρίτου Προγράμματος (ως το 1981), είτε αργότερα μέσω της δισκογραφικής του εταιρείας, τον περίφημο Σείριο, κάθε καινούργια φωνή που πίστευε ότι κόμιζε κάτι ενδιαφέρον στο άνυδρο τοπίο του ελληνικού τραγουδιού εκείνα τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του '80. 

Την πιο εντυπωσιακή περίπτωση υποστήριξης νέου καλλιτέχνη αποτελεί σίγουρα αυτή του Φοίβου Δεληβοριά, ο οποίος με την αποκοτιά των δεκαέξι μόλις χρόνων του πλησίασε τον μεγάλο συνθέτη και του συστήθηκε ως ομόλογός του! Το αποτέλεσμα ήρθε άμεσα με την ηχογράφηση και κυκλοφορία του πρωτόλειου δίσκου "Η παρέλαση" που εκδόθηκε το 1989 από τον Σείριο κι άνοιξε το δρόμο στον νεαρό καλλιτέχνη να μπει στο χώρο με τις πιο ισχυρές συστάσεις. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον άλλωστε να θυμηθούμε πώς υποδέχθηκε τον νεαρό εκκολαπτόμενο τραγουδοποιό ο Μάνος Χατζιδάκις, όπως καταγράφεται στο οπισθόφυλλο του δίσκου:

"Οι νέοι σήμερα αρχίζουν να βλέπουν την πραγματικότητα μας και να διαισθάνονται τα επερχόμενα. Κι όπως εμείς εκείνο το καιρό, σαν τελείωσεν ο πόλεμος, σατυρίζαμε την επίσημη Ελλάδα, έτσι κι οι τωρινοί νέοι σαν τον Δεληβοριά, χλευάζουν τον "σοσιαλισμό μας", τον "προοδευτισμό" μας και τον κενόδοξο φιλελευθερισμό μας, αναζητώντας την αλήθεια σε αθέατες προς το παρόν ημερομηνίες, που θ' ανατρέψουν τον παρόντα κόσμο μας και θα του χαρίσουν αξίες καινούριες, απρόοπτες και διαχρονικές. Πόσοι απ' αυτούς που φωνασκούν με θλιβερή έπαρση για το ελληνικό τραγούδι, μπορούν να ισχυριστούν πως πλησιάζουν έστω και στο ελάχιστο, την ομορφιά αυτού του νεαρού συνθέτη, που γράφοντας ο ίδιος τους στίχους και τη μουσική κατορθώνει να φανερώσει έναν κόσμο ολόκληρο που περιέχει η σημερινή ελληνική νεότητα, με διαύγεια και ποιητική ευαισθησία; Μια νεότητα που έχει αφομοιώσει δημιουργικά τις νεοελληνικές φυσιογνωμίες του μεταπολέμου και που χάρη σ' αυτές, εξακολουθεί να σκέφτεται διεισδητικά στις δύσκολες κι αναποφάσιστες μέρες μας. Ο Δεληβοριάς αποτελεί μια ζωντανή και πρωτότυπη παρουσία στο σύγχρονο αληθινό τραγούδι του τόπου μας. Μόλις δεκάξη χρονών με μεγάλο ταλέντο κι εντελώς απρόοπτα περιεχτικός και προβληματισμένος. Εύχομαι κι ελπίζω να προχωρήσει ανοδικά και ν' ανθέξει την ελληνική μας "αυριανική" πραγματικότητα. Προς το παρόν, σας τον παρουσιάζω υπεύθυνα κι από καρδιάς - που λένε".

Ο δίσκος περιλαμβάνει δεκατρείς απλές μπαλάντες με μουσικά ερανίσματα από ποικίλα ακούσματα που ομογενοποιήθηκαν μέσα από το χωνευτήρι της ευαισθησίας του άγουρου μαθητή, ο οποίος καμάρωνε στη γειτονιά του δείχνοντας στους συμμαθητές του τον πρώτο του δίσκο στις προθήκες των δισκοπωλείων! Είναι πάντως μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση που εμπεριέχει ήδη εν σπέρματι όλα τα χαρακτηριστικά της τέχνης του Δεληβοριά που θα γνωρίσουμε στις κατοπινές πιο ώριμες δουλειές του. Οι στίχοι του δείχνουν μιαν αξιοπρόσεκτη ωριμότητα και πηγάζουν μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες με αναφορές στα παιδικά του ινδάλματα από τον κινηματογράφο και τη μουσική. Άλλωστε αυτό είναι εμφανές και στο εξώφυλλο που αποτελεί ένα χαριτωμένο κολάζ με φιγούρες του μεσοπολέμου και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. 

Την ενορχήστρωση υπογράφει ο πιανίστας Θοδωρής Κοτεπάνος. Στα φωνητικά συμμετέχει η ηθοποιός και τραγουδίστρια Δώρα Μασκλαβάνου.

(c) LP | Σείριος | 1989 | Πηγή: ΟΟ/d58