Λουδοβίκος των Ανωγείων: Πύλη της άμμου (1997)

Η "Χαρματούσα" που προηγήθηκε (1995) μαζί με την "Πύλη της άμμου" (1997) και "Το όχι αποκοιμήθηκε στη αγκαλιά του ναι" (1999) που κλείνει την προσφορά του Λουδοβίκου των Ανωγείων στο ελληνικό τραγούδι για τη δεκαετία του '90, αποτελούν το κορυφαίο δισκογραφικό του τρίπτυχο που αποτυπώνει το γνήσιο μελωδικό του ταλέντο και τον χειμαρρώδη παραμυθόκοσμο της ποιητικής του γλώσσας με πάμπολλα ωραιότατα τραγούδια μαζί με τα σταδιακά ανοίγματά του σε συνεργασίες και με άλλους καλλιτέχνες, ενώ την ίδια εποχή είχε ο ίδιος ενσωματωθεί ως άτυπο μέλος της άτυπης "σχολής της Θεσσαλονίκης" εκδίδοντας τους δίσκους του σε παραγωγή του Μύλου.

Η "πύλη της άμμου" λοιπόν, όπως μας εξηγεί ο ίδιος, είναι η πόρτα που βγάζει στο αβέβαιο, στο δύσκολο, στο τίποτα. Είναι μια πύλη όπου ο άνεμος ραπίζει και ο χρόνος φορεί κουρελιασμένη πέτρα. Πάνω στην άμμο είμαστε αδιάβαστοι στο περπάτημα, ούτε αφήνουμε ούτε βρίσκουμε καθαρά ίχνη. Όλοι κάποτε διαβαίνουμε την ωραία πύλη της άμμου και είναι σα να ξαναμπαίνουμε στην κολυμπήθρα... Αυτή η συμβολική φράση αποτέλεσε και τον τίτλο του ομότιτλου κύκλου τραγουδιών που κυκλοφόρησε το 1997. Περιλαμβάνει ένδεκα κομμάτια, από τα οποία τα εννέα είναι τραγούδια, ένα είναι οργανικό ("Ανοιχτό παράθυρο") κι άλλο ένα ("Το γράμμα του ναύτη") αφηγηματικό κομμάτι βασισμένο σε αυθεντικό κείμενο του ναυτικού Μανώλη Ρησσάκη.

Ο δίσκος κοσμείται με μερικά πανέμορφα τραγούδια, από τα οποία ξεχωρίζει το εναρκτήριο "Ιούλιος ο άνεμος" (ωραιότατη λυρική μελωδία και θαυμάσιοι ποιητικοί στίχοι), η ευαίσθητη μπαλάντα "Κουρασμένη νεράιδα" με την εξαίσια ερμηνεία της Νένας Βενετσάνου, η "Σαλώμη" και το "Δώδεκα τα όχι" με τη γλυκιά ερμηνευτική βραχνάδα της Λιζέτας Καλημέρη και φυσικά το ομότιτλο τραγούδι που αποτελεί ένα φόρο τιμής του Λουδοβίκου στους παλιούς δημιουργούς που ανέδειξε η λεγόμενη "σχολή της Θεσσαλονίκης", τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Θανάση Γκαϊφύλλια, τον Μανώλη Ρασούλη, τον Αργύρη Μπακιρτζή και τον Νίκο Παπάζογλου. Το ερμηνεύει ο ίδιος μαζί με τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Νίκο Παπάζογλου. Στα φωνητικά συμμετέχει επίσης η Κατερίνα Σιάπαντα.

Την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο Γιώργος Παυλάκος δίνοντας ένα νέο πνεύμα στην οργανική συνοδεία, όπου πλέον το μαντολίνο παύει σιγά σιγά να έχει την πρωτοκαθεδρία και η ορχήστρα ορίζεται περισσότερο από άλλα φυσικά όργανα, όπως η φλογέρα, το φλάουτο, το όμποε, το κλαρινέτο, το βιολοντσέλο, το βιολί, το ακορντεόν και το πιάνο.

(c) CD | Μύλος | 1997 | Πηγή: d58