Τραγουδοποιοί του '90 - Μίλτος Πασχαλίδης: Κακές συνήθειες (1998)

Το 1998, τρία χρόνια μετά την παρθενική του προσωπική κατάθεση ("Παραμύθι με λυπημένο τέλος"), ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης επανέρχεται πιο ώριμος και δυναμικός με τη δεύτερη δουλειά του που έχει τον τίτλο "Κακές συνήθειες", πάλι από τη Minos-EMI.

Νομίζω πως ο δεύτερος αυτός δίσκος είναι και ο πιο εμβληματικός της καριέρας του, ένας σφριγηλός κύκλος δέκα τραγουδιών που δίνουν ανεξίτηλο το ώριμο και πλήρως διαμορφωμένο πλέον ύφος του τραγουδοποιού, ο οποίος απομακρύνεται αποφασιστικά από τις νεανικές του μουσικές εξαρτήσεις και υιοθετεί μια γλώσσα πιο σύγχρονη με έντονο το στοιχείο του ροκ και της μελωδίας. Μόνο το τραγούδι "Παραμύθια της οκάς" (καίρια λέξη για τον ίδιο το "παραμύθι" που τη χρησιμοποιεί κάθε φορά που "συνομιλεί" με τον παραδοσιακό ήχο) μοιάζει σαν απόηχος της προηγούμενης δουλειάς του. Τραγούδια, όπως οι "Κακές συνήθειες", η "Πηνελόπη" και πάνω απ' όλα η συγκλονιστική "Αφήγηση", γραμμένα σε ακραιφνώς ροκ ύφος, είναι αυτά που χαρακτηρίζουν έντονα το δίσκο. Και δίπλα σ' αυτά μια σειρά από τρυφερές μπαλάντες ("Ακόμα σ' αγαπώ", "Φωτιά", "Σαν των ματιών σου τις βαφές", "Δωμάτιο με καθρέφτες", "Νανούρισμα") ερμηνευμένες από τον ίδιο πολύ εκφραστικά κάνουν το δίσκο υπέροχα οικείο, πράγμα που επιτείνεται κι από τις συχνές βιωματικές αναφορές, όπως στο γλυκύτατο "Ηράκλειο-Καλαμάτα".

Σημειώνω ότι όλα τα τραγούδια έχουν μουσική και στίχους του Μιλτιάδη Πασχαλίδη, με εξαίρεση τα τραγούδια "Ακόμα σ' αγαπώ" (στίχοι Θοδωρή Παυλάκου), "Αφήγηση" (ποίηση Γιώργου Σεφέρη) και "Νανούρισμα" (στίχοι Άλκη Αλκαίου). Ερμηνεύει φυσικά ο ίδιος με εξαίρεση το "Σαν των ματιών σου τις βαφές" που αποδίδει πολύ αισθαντικά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο Αντώνης Μιτζέλος με τη συνεργασία του συνθέτη.

(c) CD | Minos-EMI | 1998 | Πηγή: d58