Μπαίνοντας πια στη Μεταπολίτευση είχε αρχίσει σταδιακά να ξεθωριάζει η λάμψη και η τεράστια δημοτικότητα που είχε γνωρίσει στα χρόνια του '60 ο ξεχωριστός αυτός λαϊκός δημιουργός και διασκεδαστής που άκουγε στο όνομα Γιώργος Ζαμπέτας. Οι εποχές είχαν αλλάξει και ήδη το πολιτικό τραγούδι είχε επιβάλει τη δική του "δικτατορία" στα πολιτιστικά πράγματα του καιρού. Παρόλα αυτά βέβαια ο δαιμόνιος συνθέτης δεν έμεινε δα και με σταυρωμένα χέρια. Συνέχισε απτόητος να βγάζει τραγούδια αξιοποιώντας τις ευκολίες και την προσωπική του μανιέρα που τόσα υπέροχα πράγματα είχε δώσει παλιότερα.
Με τον σαρκαστικό τίτλο "Ζαμπέτας... Κουλτούρα... & Σία" λοιπόν κυκλοφόρησε το 1975 ένας τέτοιος όψιμος προσωπικός δίσκος του Γιώργου Ζαμπέτα. Δώδεκα απλά λαϊκά τραγούδια, έντονα εξωστρεφή με ...κοινωνικό προσανατολισμό και χλευαστική διάθεση για την περιρρέουσα πραγματικότητα! Διονύσης Τζεφρώνης, Νίκος Μπακογιάννης, Πυθαγόρας και άλλοι συνεργάτες από τα παλιά έγραψαν τους στίχους. Στην ερμηνεία των τραγουδιών ο ίδιος και μαζί του μια παλιά του γνώριμη, η Ελένη Ροδά, με την οποία είχε κάνει στις αρχές του '70 κάποιες επιτυχίες ("Βουρκωμένη Δευτέρα", Το ανθρωπάκι"). Το πρώτο τραγούδι του δίσκου ("Αν μας σπάσουν το μουζούκι") με στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου διανθισμένους και δικά του εμβόλιμα σχόλια ακούγεται εδώ σε δεύτερη εκτέλεση, μιας και είχε πρωτοακουστεί το 1961 πάλι με τη φωνή του Ζαμπέτα.
(c) CD | Minos 1975 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου