Λάκης Παππάς: Δέκα χρόνια... τραγούδια (1962-1971)

Συμπληρώνονται σήμερα δέκα ακριβώς χρόνια από το θάνατο του Λάκη Παππά (1938-2014), ενός πολύ αισθαντικού ερμηνευτή και τραγουδοποιού που είχε έντονη παρουσία στα μουσικά μας πράγματα κατά τη δεκαετία 1962-1971 και στη συνέχεια χάθηκε από τη δισκογραφία επί μία εικοσαετία, για να επανεμφανιστεί το 1990 με τον κύκλο "Τραγούδια ερωτικά και χαμηλόφωνα" που έμελλε να είναι και το κύκνειο δισκογραφικό του άσμα.

Αρκετά χρόνια πριν συνδεθεί η πορεία του με το νεοκυματικό περιβάλλον ο Λάκης Παππάς είχε μια ιδιαίτερα σημαντική συνεργασία με τον Μάνο Χατζιδάκι συμμετέχοντας ήδη από το 1959 στην παράσταση "Παραμύθι χωρίς όνομα" του Ιάκωβου Καμπανέλλη που ανέβασε ο θίασος Βασίλη Διαμαντόπουλου και Μαρίας Αλκαίου. Η γνωριμία αυτή επανέφερε στο προσκήνιο και τα παλιότερα ξεχασμένα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη από την ιστορική παράσταση "Ματωμένος Γάμος" του Λόρκα το 1947 από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν κι όλο αυτό κατέληξε στην ηχογράφηση του εμβληματικού δίσκου "Ματωμένος Γάμος / Παραμύθι χωρίς όνομα" το 1965 με αποκλειστικό ερμηνευτή τον Λάκη Παππά.

Πριν από την κυκλοφορία όμως αυτού του δίσκου ο Λάκης Παππάς είχε κι άλλες συνεργασίες με τον συνθέτη. Συμμετείχε το 1962 στη μουσική παράσταση "Οδός ονείρων", όπου ερμήνευε δυο τραγούδια ("Μανούλα μου", "Κυρ Μιχάλης") σε στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ενώ ακολούθησαν και κάποιες ηχογραφήσεις σε δεύτερη εκτέλεση των τραγουδιών "Τ' αστέρι του Βοριά" και "Μια Παναγιά" σε στίχους Νίκου Γκάτσου από το soundtrack "America America" (1963), καθώς και κάποιων τραγουδιών από τον θεατρικό κύκλο "Καπετάν Μιχάλης" (1966).

Από τις αρχές της δεκαετίας του '60 ο Λάκης Παππάς είχε συνδέσει τη μουσική του δραστηριότητα με το χώρο των μπουάτ της Πλάκας (ξεκίνησε από τη μπουάτ Τιπούκειτος), όπου μάλιστα από τα μέσα της ίδιας δεκαετίας άρχισε να παρουσιάζει και δικές του συνθέσεις σε νεοκυματικό ύφος. Το πρώτο δικό του τραγούδι ήταν το αγαπημένο "Πάει κι αυτή η Κυριακή" σε στίχους Γιάννη Αργύρη που ηχογραφήθηκε το 1965 ενορχηστρωμένο από τον Σταύρο Ξαρχάκο, αν και έγινε γνωστότερο στη μεταγενέστερη εκτέλεση με τη φωνή της Πόπης Αστεριάδη. Όλα τα δικά του τραγούδια τελικά συγκεντρώθηκαν στη συλλογή "Πάει κι αυτή η Κυριακή" που εκδόθηκε από τη Lyra το 1971, όπου ο ίδιος μοιράζεται την ερμηνεία των τραγουδιών με την Πόπη Αστεριάδη. Εκείνη η χρονιά, το 1971, έμελλε να είναι και η πιο παραγωγική του, αφού παράλληλα έλαβε μέρος και στους κύκλους τραγουδιών "Του Μαυριανού και της αδερφής του" του Γιώργου Κοτσώνη και "Αγωνιστές της Λευτεριάς" του Νίκου Μαμαγκάκη. Στη συνέχεια χάθηκε, όπως είπαμε, από το δισκογραφικό προσκήνιο και περιορίστηκε σε ζωντανές νυχτερινές εμφανίσεις...

(c) EMI Columbia, Lyra/Zodiac | 1962-1971 | Πηγή: d58