Σπύρος Μιχαηλίδης: Piano Bar (1985)

Το 1985 κυκλοφόρησε από τη Lyra το διπλό αναλογικό άλμπουμ "Piano Bar" αποκλειστικά με σόλο πιάνο που ερμηνεύει ο πιανίστας Σπύρος Μιχαηλίδης στη μοναδική, εξ όσων γνωρίζω, προσωπική δισκογραφική του κατάθεση.

Το αξιοσημείωτο με τη συγκεκριμένη έκδοση είναι ότι την παραγωγή και επιμέλεια του δίσκου υπογράφει ο μεγάλος συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος, ο οποίος στο εσώφυλλο μας δίνει τις σχετικές εξηγήσεις: "Ο Σπύρος Μιχαηλίδης ανήκει σ' εκείνη την ολιγάριθμη ομάδα βιρτουόζων που επεμβαίνουν στη μουσική δημιουργία επιδημιουργώντας, φορτίζοντας δηλαδή το έργο με τη δική τους ερμηνευτική οπτική, αποτέλεσμα μιας σπουδαίας τεχνικής και μιας μόνιμης επαφής με το χώρο της έμπνευσης του δημιουργού. Το Piano Bar είναι ένας δίσκος με μελωδίες και ρυθμούς από τον ατέλειωτο θησαυρό της μουσικής φιλολογίας, συγκροτημένος με τρόπο που να περνάει μέσα στον ακροατή χωρίς να εξαφανίζεται σαν απλή ακουστική εμπειρία, αλλά να κατοχυρώνεται σαν μουσικό άκουσμα που χαρακτηρίζει εποχές, ιδέες, προτάσεις ζωής και τρόπους επαφής με την ομορφιά της τέχνης...".

Η γνωριμία του Ξαρχάκου με τον πιανίστα Σπύρο Μιχαηλίδη ανατρέχει μια δεκαετία πίσω, όταν είχαν συνεργαστεί στον ορχηστρικό δίσκο "Χωρίς λόγια" (1974). Το περιεχόμενο της νέας τους συνεργασίας επιβεβαιώνει απόλυτα τις σκέψεις του συνθέτη, καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα πλούσιο μελωδικό υλικό που λειτουργεί σαν αληθινό καλειδοσκόπιο της ελληνικής και διεθνούς μουσικής που δημιουργήθηκε μέσα στον 20ο αιώνα. Κάθε ένας από τους δύο δίσκους της έκδοσης αποτελεί και μια αυτοτελή ενότητα, μία για τη διεθνή μουσική και μία για την ελληνική. Η πρώτη ενότητα μοιράζεται στις υποενότητες: α) Κινηματογραφικά, β) Ξένα τραγούδια. Συνολικά 14 παγκόσμιες κινηματογραφικές μελωδίες, μέσα στις οποίες χώρεσαν και δύο ελληνικές, μία του Τάκη Μωράκη για την ταινία "Το παιδί και το δελφίνι" ("Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη") και μία του Μάνου Χατζιδάκι για την ταινία "Ποτέ την Κυριακή" ("Τα παιδιά του Πειραιά"), καθώς και 16 διάσημες ξένες μελωδίες παιγμένες σε συνεχή ροή ως σουίτες. Η "ελληνική" ενότητα χωρίζεται αντίστοιχα στις υποενότητες: α) Ελληνικά τραγούδια δεκαετίας '40-'50 (επικεντρώνεται στο "ελαφρό" τραγούδι της εποχής, ενώ απουσιάζει πλήρως το ρεμπέτικο και λαϊκό), β) Ελληνικά τραγούδια εικοσαετίας '60-'80 (με συνθέσεις των Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Σπανού και Σταύρου Ξαρχάκου).

(c) 2LP | Lyra | 1985 | Πηγή: d58