Μαρινέλλα, Τόλης Βοσκόπουλος: Εγώ κι εσύ (1974)

Στις 10 Νοεμβρίου του 1973 η Μαρινέλλα και ο Τόλης Βοσκόπουλος ένωσαν τη ζωή τους σε μια λιτή τελετή στο διαμέρισμα της πρώτης στο Παγκράτι με κουμπάρο τον Γιώργο Κατσαρό προκαλώντας σεισμό στην κοσμική ζωή της τότε Αθήνας, η οποία μερικές μέρες αργότερα θα δεχόταν και νέο χτύπημα με τα συγκλονιστικά γεγονότα του Πολυτεχνείου που σήμαναν την αρχή της κατάρρευσης του δικτατορικού καθεστώτος παρά την προσωρινή του αναδίπλωση. 

Η συγκεκριμένη συγκυρία φαίνεται πως επηρέασε και τη δισκογραφική συνεργασία του ζευγαριού, η οποία ακολούθησε αμέσως μετά, όταν αποφάσισαν να ηχογραφήσουν διαδοχικά δύο κοινούς δίσκους, έναν για την κάθε δισκογραφική εταιρεία, όπου ανήκε τότε ο καθένας, στη Minos ο Τόλης Βοσκόπουλος και στη Philips η Μαρινέλλα. Μιλήσαμε χθες για το δίσκο που εκδόθηκε από τη Minos με συνθέσεις του Γιάννη Σπανού και του Τόλη Βοσκόπουλου, οπότε σήμερα είναι ευκαιρία να δούμε και τον αντίστοιχο δίσκο που εκδόθηκε από τη Philips με τίτλο "Εγώ κι εσύ".

Ο δίσκος λοιπόν αυτός κυκλοφόρησε τον Νοέμβρη του 1974 με τη συμπλήρωση της πρώτης γαμήλιας επετείου του ζευγαριού, αλλά κι ενός χρόνου από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Έτσι λοιπόν, ανάμεσα στα τυπικά ερωτικά ελαφρολαϊκά τραγούδια του - έξι σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού, τέσσερα του Στέλιου Ζαφειρίου και δύο του Τόλη Βοσκόπουλου, όλα σχεδόν σε στίχους του Πυθαγόρα εκτός από τα δυο τραγούδια του Βοσκόπουλου που έχουν στίχους του Μίμη Θειόπουλου - ξεχωρίζει μια τρυφερή ελεγειακή μπαλάντα με τίτλο "Πατησίων και Στουρνάρα" (των Κατσαρού - Πυθαγόρα) με εντελώς αλλιώτικο θεματικό περιεχόμενο. Χωρίς να μπορώ να το επιβεβαιώσω επίσημα, γιατί πουθενά δεν έχω βρει σχετική αναφορά, έχω την εντύπωση ότι οι στίχοι του τραγουδιού σε συνδυασμό με τη χρονική συγκυρία φανερά παραπέμπουν στα τραγικά γεγονότα του Πολυτεχνείου (πιο συγκεκριμένα, στην εν ψυχρώ δολοφονία του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη από τον συνταγματάρχη Ντερτιλή στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρα)! Κι αυτό ασφαλώς αποτελεί μια έκπληξη πρώτης γραμμής, αν λάβει κανείς υπόψιν του τη γενικότερη α-πολιτίκ τραγουδιστική αντίληψη και της Μαρινέλλας που ερμηνεύει πολύ αισθαντικά το τραγούδι, αλλά και του συνθέτη Γιώργου Κατσαρού, ο οποίος κουβαλούσε τη σκιά εκείνου του θλιβερού φιλοχουντικού ύμνου που είχε χρεωθεί στο όνομά του, αν και ο ίδιος ποτέ δεν αποδέχθηκε την πατρότητά του!

Κατά τα λοιπά ο δίσκος σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία κι ανέδειξε αρκετά σουξέ, όπως το ομότιτλο, αλλά και τα: "Κέρνα, κέρνα", "Δώσε μου Θεέ μου", "Ο τελευταίος μου σταθμός" και κυρίως το ωραιότατο "Ούτε ένας".

(c) CD | Philips | 1974 | Πηγή: d58