Βαγγέλης Κορακάκης, Λάκης Χαλκιάς: Λεβέντικες καρδιές (2009)

Μετά την έκδοση του άλμπουμ "Γλυκοχαράματα" (2005), με τον οποίο ο Βαγγέλης Κορακάκης διέκοψε τη συνηθισμένη τακτική του να επιλέγει ερμηνευτές της νεότερης γενιάς και στράφηκε στο παρελθόν επαναφέροντας στο προσκήνιο τον Γιάννη Ντουνιά, κι αφού ακολούθησε ένα μεσοδιάστημα δισκογραφικής απραξίας, επανήλθε το 2009 με καινούργιο υλικό και μάλιστα με έναν εμβληματικό και πάλι ερμηνευτή από τη χρυσή δεκαετία του '70.

Ο λόγος για τον κύκλο λαϊκών τραγουδιών "Λεβέντικες καρδιές" που περιλαμβάνει δέκα καινούργια τραγούδια σε αυθεντικό λαϊκό ύφος μαζί με δύο οργανικά θέματα και αποκλειστικό ερμηνευτή τον Λάκη Χαλκιά, αυτόν τον στιβαρό ηπειρώτη ερμηνευτή που ανέδειξε ο Γιάννης Μαρκόπουλος μερικές δεκαετίες πριν και που δεν έπαψε στη συνέχεια να δίνει ένα διαρκές παρών στη δισκογραφία, χωρίς ωστόσο να βρίσκεται πλέον στο άμεσο προσκήνιο. Το 1979 πάντως ο Λάκης Χαλκιάς είχε δοκιμάσει τη φωνή του σε καθαρό λαϊκό ήχο ερμηνεύοντας το δίσκο "Λαϊκά μονοπάτια" του Απόστολου Καλδάρα και φαίνεται πως ο Κορακάκης άκουσε πρώτα το δίσκο αυτό, πριν προχωρήσει στη δική τους συνεργασία. Ιδού τι λέει ο ίδιος σχετικά: "Το πρώτο τραγούδι που έμαθα στο μπουζούκι ήτανε «Η φάμπρικα δε σταματά», του Μαρκόπουλου. Ξεκινώντας το δίσκο κατάλαβα από την αρχή ότι έχω να κάνω με έναν πολύ μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή. Τα τραγούδια μου, τα έλεγε όπως ακριβώς ήθελα. Με κοίταζε, με ψυχολογούσε και τα έλεγε. Έπαιρνε τη φωνή μου, σα να τα ‘λεγα εγώ. Αυτό με συγκίνησε. Δείχνει έναν άνθρωπο που πραγματικά ξέρει να σέβεται τον δημιουργό. Ο Λάκης Χαλκιάς είναι ένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια και ήθος, ένας μεγάλος τραγουδιστής που είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του".

Ο δίσκος κυκλοφόρησε από το «Δίκτυο» του παραγωγού Πάρη Μήτσου σε μια ιδιαίτερα φροντισμένη έκδοση με ωραίο εξώφυλλο που σχεδίασε ο Σπύρος Ορνεράκης. Την ενορχήστρωση και πάλι υπογράφει ο Αλέξης Βάκης και, όπως πάντα, συμμετέχει μια άριστη λαϊκή ορχήστρα αποτελούμενη από πρώτης γραμμής μουσικούς. Ο ίδιος ο συνθέτης παίζει μπουζούκι (και τζουρά) μαζί με το γιο του Βασίλη που συμμετέχει και στα φωνητικά δίπλα στη Σταυρούλα Μανωλοπούλου και τον Παναγιώτη Τάτσικα.

Όσο για το υλικό του δίσκου, θα έλεγα ότι ισχύουν τα ίδια στερεότυπα πια χαρακτηριστικά που μπορεί κανείς να επισημάνει σε όλες τις δουλειές του Βαγγέλη Κορακάκη: Στέρεες λαϊκές μελωδίες πάνω στους στυλιζαρισμένους δρόμους που είχαν από παλιά διαμορφώσει οι μεγάλοι μαστόροι του λαϊκού τραγουδιού και που φαίνεται πως τους έχει ενστερνιστεί βαθιά μέσα του ο συνθέτης, ώστε να προκύπτουν πάντα τραγούδια ισορροπημένα, χωρίς αιχμές και ενοχλητικές εξάρσεις απλής επιδειξιομανίας. Η ερμηνεία του Λάκη Χαλκιά δείχνει απόλυτα εναρμονισμένη με το ύφος των τραγουδιών, καθώς η φωνή του δεν φαίνεται να έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο από το πέρασμα του χρόνου.

(c) CD | Δίκτυο | 2009 | Πηγή: d58