Βαγγέλης Κορακάκης: Κρύπτη (2002)

Ο Βαγγέλης Κορακάκης είναι ένας σπουδαίος λαϊκός δημιουργός με χαρακτηριστικά ολοκληρωμένου τραγουδοποιού που θα μπορούσε κανείς να τον θεωρήσει ένα είδος συνεχιστή του Άκη Πάνου, με τον οποίο ταιριάζει πολύ στο μουσικό ύφος και μάλιστα χρονικά μοιάζει να παίρνει τη σκυτάλη από το σημείο που εκείνος την άφησε. Κι αφού ήδη παρουσιάσαμε παλιότερα την πρώιμη προσωπική δισκογραφία του (Άρχοντες, 1988, Μπουζουξήδες με πυξίδες, 1992, Λαύριο, 1993, Πικρό φιλί, 1994, Εκεί που σβήνει ο άνεμος, 1996), είναι καιρός να δούμε και τη μεταγενέστερη δουλειά του μετά την αλλαγή του αιώνα.

Το 2002 λοιπόν, έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ "Εκεί που σβήνει ο άνεμος" κι αφού μεσολάβησαν το 1998 οι πολύ ενδιαφέρουσες συμμετοχές του σε προσωπικούς δίσκους δύο λαϊκών ερμηνευτών, του Δημήτρη Μητροπάνου ("Του έρωτα και της φυγής") και της Κατερίνας Κούκα ("Φυσάει τρελός βοριάς"), ο Βαγγέλης Κορακάκης ξαναμπαίνει στο στούντιο και μας δίνει μαζεμένες δύο δουλειές, ένα single με τίτλο "Μικρός Απρίλης" (τραγουδά η Μαρία Ρουσσέα) κι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο "Κρύπτη". Μάλιστα ο τίτλος του άλμπουμ αυτού έμελλε μερικά χρόνια αργότερα να δώσει το νέο όνομα στο μαγαζί που διατηρεί ο συνθέτης στην Καισαριανή, το οποίο είχε εγκαινιάσει το 1982 με το αρχικό όνομα Μακάμι και είχε μετονομάσει αργότερα σε Μαγιοπούλα.

Η αλήθεια είναι ότι το υλικό αυτού του δίσκου (δέκα τραγούδια και τρία οργανικά θέματα, όλα καλογραμμένα και απόλυτα ταιριαστά στο οικείο ύφος του συνθέτη) δεν πολυακούστηκε, ίσως γιατί εκδόθηκε από την καινούργια τότε δισκογραφική εταιρεία Δίκτυο που με το δίσκο αυτό εγκαινίασε τη λειτουργία της, ίσως κι επειδή το ερμήνευσαν λιγότερο γνωστοί τραγουδιστές, όπως ο Δημήτρης Σταματέλλος, ο Γιώργος Ευθυμιάδης και ο Στέλιος Γαλανός μαζί με την πιο γνωστή Χαρά Πομώνη, αλλά και τον ίδιο τον Κορακάκη, καθώς και τον μπουζουξή Μανώλη Πάππο. Την καλοδουλεμένη ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο Αλέξης Βάκης, σταθερός συνεργάτης του Κορακάκη, συνθέτης και ο ίδιος. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν το 2001 στο στούντιο Μύθος. Ωραία οικογενειακή φωτογραφία από τα παιδικά χρόνια του συνθέτη κοσμεί το εξώφυλλο. Αδικημένος δίσκος, απόλυτα αντιπροσωπευτικός του δημιουργού, ο οποίος έχει δηλώσει την αδυναμία του στο συγκεκριμένο υλικό. Αξίζει να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία!

(c) CD | Δίκτυο | 2002 | Πηγή: d58