Η Δανάη τραγουδά Pablo Neruda (1969/1972)

Η μεγάλη Ελληνίδα ερμηνεύτρια του ελαφρού τραγουδιού Δανάη Στρατηγοπούλου (1913-2009), η μούσα του Αττίκ, του Χαιρόπουλου και των άλλων σπουδαίων τραγουδοποιών του Μεσοπολέμου, υπήρξε ένα πνεύμα ανήσυχο και πολυσύνθετο. Στα μέσα της δεκαετίας του '60 βρέθηκε στη Χιλή, όπου ήταν εγκατεστημένη η αδελφή της, κι εκεί γνώρισε τον μεγάλο Χιλιανό ποιητή Pablo Neruda (1904-1973), με τον οποίο ανέπτυξε αμέσως στενή σχέση κι άρχισε να μεταφράζει το έργο του και ιδιαίτερα την επική σύνθεση "Canto General". Αργότερα ακολούθησε και ακαδημαϊκή δραστηριότητα στο πανεπιστήμιο του Σαντιάγο διδάσκοντας ελληνική λαογραφία και παράδοση μέχρι το 1973, όταν ανατράπηκε βίαια το καθεστώς του Αλλιέντε και πέθανε ο Νερούδα.

Εκείνη λοιπόν την εποχή η Δανάη μελοποίησε μια σειρά ποιημάτων του Νερούδα, πράγμα που είχε ενθουσιάσει τον ποιητή. Η μελοποίηση αυτή μάλιστα προηγήθηκε της σύνθεσης του Canto General από τον Μίκη Θεοδωράκη και χρονικά είναι η πρώτη μουσική προσέγγιση στο έργο του ποιητή από Έλληνα δημιουργό, λίγο πριν ο Γιάννης Γλέζος παρουσιάσει το Εμιλιάνο Ζαπάτα (1971). 

Συνολικά πρόκειται για οκτώ λυρικά ποιήματα που ηχογραφήθηκαν το 1969 στη Χιλή και κυκλοφόρησαν στη συνέχεια σε δίσκο με τίτλο Danai canta a Neruda με την προσθήκη τεσσάρων ελληνικών τραγουδιών της Δανάης. Οι μελωδίες των τραγουδιών είναι έντονα λυρικές με λιτότατη ενορχήστρωση, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει η κιθάρα, ενώ διακριτικά περνούν και κάποια φευγαλέα ηχοχρώματα από τον χαρακτηριστικό ήχο των Άνδεων. Η ερμηνεία της Δανάης, στην πρωτότυπη γλώσσα, αλλά και στα ελληνικά, είναι αφοπλιστικά πειστική επιβεβαιώνοντας την έτσι κι αλλιώς σημαντική θέση που καταλαμβάνει στην ιστορία του τραγουδιού μας. Ο δίσκος μάλιστα έχει στην εισαγωγή του ένα σπάνιο ντοκουμέντο με τη φωνή του ίδιου του Νερούδα.

Ο δίσκος βέβαια δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα λόγω του χουντικού καθεστώτος και για χρόνια πολλά ήταν περιζήτητος και δυσεύρετος για τους μουσικόφιλους. Μόνο δύο τραγούδια ("Ven conmigo, ven", "Balada de Matilde") είχαν ακουστεί σε δεύτερη εκτέλεση από τη Λήδα, την κόρη της Δανάης, στο δίσκο της "Χαμένο τίποτα δεν πάει" (1974). Η Λήδα μάλιστα είναι αυτή που το 2010, με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την απελευθέρωση της Χιλής, σε συνεργασία με την εδώ χιλιανή πρεσβεία, φρόντισε την ψηφιακή επανέκδοση αυτού του ακριβού υλικού, ώστε να γίνει προσιτό για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό. 

(c) CD | Dicap/Culture Music Records | 1969/1972 | Ψηφιακή επανέκδοση: 2010 | Πηγή: d58