Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Ο Μίκης και οι ποιητές: Πνευματικό Εμβατήριο (1970/1974)

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιόδους της πολύπλαγκτης ζωής του Μίκη Θεοδωράκη ήταν το διάστημα 1968-1969, όταν το καθεστώς των συνταγματαρχών τον υποχρέωσε σε περιορισμό υπό στενή επιτήρηση στην ορεινή Ζάτουνα της Αρκαδίας. Η βασανιστική μοναξιά δεν είχε άλλο αντίδοτο από τη δημιουργικότητα, καθώς μάλιστα ο συνθέτης διήνυε μια εξαιρετικά δημιουργική και εμπνευσμένη φάση της ζωής του. Αυτό είχε την ευτυχή συνέπεια να γράψει μια μεγάλη σειρά ένδεκα συνολικά κύκλων τραγουδιών, που ονομάστηκαν "Αρκαδίες". Κάποιοι από τους κύκλους αυτούς βασίστηκαν σε ποιητικά κείμενα, όπως ο υπ' αριθμό 4 που βασίζεται στις "Ωδές" του Ανδρέα Κάλβου, ο υπ' αριθμόν 5 σε ποίηση Άγγελου Σικελιανού, ο υπ' αριθμόν 7 σε ποίηση του Τάκη Σινόπουλου και ο υπ' αριθμόν 8 σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστάκη. Οι υπόλοιποι έχουν στίχους του Μάνου Ελευθερίου ή του συνθέτη.
Ο πέμπτος λοιπόν από τους κύκλους αυτούς περιλαμβάνει το περίφημο "Πνευματικό Εμβατήριο" του μεγάλου μας ποιητή Άγγελου Σικελιανού (1884-1951), ένα πολύστιχο ποίημα γραμμένο σε ελεύθερο στίχο με λόγο έντονα διεγερτικό, ο οποίος στάθηκε πηγή έμπνευσης για το συνθέτη σε ώρες που ένιωθε την ανάγκη της εξέγερσης και της κραυγής διαμαρτυρίας. Το εμβληματικό "Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' την Ελλάδα" απέκτησε αργότερα την αξία μαζικού συνθήματος ξεσηκωμού. Το έργο γράφτηκε στη Ζάτουνα τον Φλεβάρη του 1969 και παίχτηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1970, όπου και έγινε η παρούσα ηχογράφηση στην αίθουσα του Albert Hall. Συμμετείχε η περίφημη London Symphony Orchestra και μαζί η Χορωδία της New Opera London και η Ανδρική Χορωδία Ουαλλών Ανθρακωρύχων. Τα τραγούδια ερμήνευσαν συγκλονιστικά η Μαρία Φαραντούρη, ο Αντώνης Καλογιάννης και ο Γιάννης Θεοχάρης.

Ο δίσκος συμπληρώνεται από μια παλιότερη συμφωνική σελίδα του συνθέτη με τίτλο "Οιδίπους Τύραννος", μια ωδή για ορχήστρα εγχόρδων εμπνευσμένη από την ομότιτλη τραγωδία του Σοφοκλή. Το έργο σχεδιάστηκε το 1948 στην Αθήνα, αλλά ολοκληρώθηκε στο Παρίσι κατά το διάστημα 1956-1958 και πρωτοπαίχτηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1958 με διευθυντή ορχήστρας τον Ανδρέα Παρίδη. Η παρούσα ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε το 1960 με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη. 

ΥΓ. Η έκδοση του δίσκου είναι αρκετά πρόχειρη κι έτσι βγάζει μάτια η χονδροειδής ανορθογραφία του εξωφύλλου με τα 2 "π" στη λέξη Οιδίπους!

(c) Polydor | 1974 | πηγή: d58

2 σχόλια:

Αλταντζής Χρήστος είπε...

Από τη στιγμή που ο ίππος γράφεται με δύο "π", μια χαρά είναι η ορθογραφία στο "Οιδίππους"!!!
Εκείνο -προφανώς- που πρέπει να προβλημάτισε ιδιαίτερα τον μακετίστα (που μάλλον ήταν τέρας μόρφωσης) ήταν το "Οιδ...".
Θα έπρεπε να ήταν γραμμένο ως "Ειδ..."!
Με τον τρόπο αυτό, θα δημιουργούσε τη λέξη: "Ειδίππους"! Που κατά την άποψή του, πρέπει να είναι και το σωστό, γιατί σημαίνει: "είδος ίππου"!
Το άλλο, τι σημαίνει;

Άαβας / d58 είπε...

Χα, χα, χα! Καλό!
Πάντως, για να το πούμε στα σοβαρά, τέτοια λάθη ασφαλώς και δεν πρέπει να βαρύνουν μόνο τον μακετίστα, αλλά ολόκληρη την παραγωγή που - έλεος πια - κάποιος όφειλε να το προσέξει!