Η τρίτη προσωπική δουλειά του Νίκου Χουλιαρά εκδόθηκε το 1970 με τίτλο "Άφαντη πόλη". Αυτή τη φορά δίπλα στον τραγουδοποιό εμφανίζεται μια κορυφαία εκπρόσωπος του νεοκυματικού τραγουδιού, η υπέροχη Πόπη Αστεριάδη, με σημαντική ήδη παρουσία στο χώρο του τραγουδιού, η οποία συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία που γνώρισαν αρκετά από τα τραγούδια αυτού του όμορφου δίσκου.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι εδώ πλέον δεν έχουμε τη συνεργασία του Νότη Μαυρουδή στη μουσική επιμέλεια του υλικού, μιας και ήδη ο σπουδαίος αυτός κιθαριστής είχε εγκατασταθεί στην Ιταλία. Τη θέση του πήρε ο αξιόλογος νεοκυματικός συνθέτης Γιώργος Κοντογιώργος που ένα χρόνο νωρίτερα είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του ως ενορχηστρωτής του δίσκου "Το περιβόλι του τρελού" του Διονύση Σαββόπουλου. Ανάλογη ενορχηστρωτική αντίληψη λοιπόν επιστράτευσε και για το υλικό του Νίκου Χουλιαρά εμπλουτίζοντας έτσι σημαντικά την ορχηστρική συνοδεία των λιτών μελωδιών του. Κι αυτό το έκανε με την ίδια λογική τόσο στις πρωτότυπες συνθέσεις του τραγουδοποιού, όσο και στα διασκευασμένα ηπειρώτικα τραγούδια που δε λείπουν και από αυτή τη δουλειά του Χουλιαρά.
Από τα τραγούδια του δίσκου που ξεχώρισαν κι έγιναν εκ των ων ουκ άνευ στις αμέτρητες κατά καιρούς νεοκυματικές ανθολογίες, ήταν το "Τραγούδι του νερού", σε δεύτερη εκτέλεση (το είχε ερμηνεύσει παλιότερα ο συνθέτης στον πρώτο προσωπικό του δίσκο το 1967) και η "Μικρή Νανώ". Το αγαπημένο μου πάντως είναι η "Μπαλάντα του χαμού", η οποία άλλωστε στην ορχηστρική της εκδοχή αποτελεί και τον επίλογο του δίσκου. Κι αυτό είναι το μοναδικό οργανικό κομμάτι που βρίσκουμε σε ολόκληρη τη δισκογραφία του Νίκου Χουλιαρά.
(c) Lyra/Zodiac | 1970 | Ψηφιακή επανέκδοση: 2008 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου