Ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε τις "Γειτονιές του Κόσμου" το 1957 ανασκαλεύοντας τις σκληρές μνήμες της γερμανικής Κατοχής και της δράσης του ΕΑΜ φτάνοντας μέχρι το πανηγυρικό κλίμα του πρώτου καιρού μετά την απελευθέρωση, αλλά και τη μεγάλη απογοήτευση και διάψευση που ακολούθησαν.
Ο Μίκης Θεοδωράκης επεξεργάστηκε το ποιητικό κείμενο σε μορφή λαϊκού ορατορίου με χορωδία που διαλέγεται με τους τραγουδιστές χρησιμοποιώντας μια καθαρά λαϊκή ορχήστρα εμπλουτισμένη με φλάουτο, κλαρίνο και σαντούρι. Ο συνθέτης θέλησε να διευρύνει το πεδίο αναφοράς του έργου και γιαυτό ξεκίνησε μ' ένα δημοτικό δίστιχο ("Τούτη η άνοιξη"), καθώς κι ένα δίστιχο του Μακρυγιάννη ("Ο ήλιος εβασίλεψε") ανατρέχοντας έτσι και στην άλλη απελευθέρωση, αυτήν που ακολούθησε την Επανάσταση του 21. Μια χαρακτηριστική μελωδία του φλάουτου ("Νάτες και πάλι οι σημαίες") αποτέλεσε τη βάση της κινηματογραφικής μουσικής για ττην ταινία "Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο" (1980). Άλλοτε πάλι μια διάχυτη λυρική διάθεση ("Σκέψου η ζωή") μας γυρίζει στα εξαίσια ηχοχρώματα έργων, όπως οι "Μπαλάντες" (1975).
Για μια ακόμη φορά ο Μίκης εμπιστεύθηκε το υλικό του στην πιο συνεπή συνεργάτιδά του και κορυφαία ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη, που ανταποκρίθηκε επάξια στο ρόλο της. Συμμετέχει επίσης ο λαϊκός τραγουδιστής Γιάννης Θωμόπουλος και η Χορωδία της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου. Ο ίδιος ο ποιητής απαγγέλλει αποσπάσματα του έργου. Το χαρακτικό του εξωφύλλου σχεδίασε ο Α. Τάσσος.
Θυμίζω βέβαια ότι πριν από τον Μίκη είχε ήδη μελοποιήσει και παρουσιάσει σε δίσκο τις "Γειτονιές του κόσμου" ο Σπύρος Σαμοΐλης (1977).
(c) Minos | 1979 | Remastering 2003 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου