.jpg)
Μετά την πρώτη και άκρως πετυχημένη συνάντηση του Μανώλη Ρασούλη και του Χρήστου Νικολόπουλου το 1981 με το δίσκο "Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει", φυσικό ήταν να ακολουθήσει και μια δεύτερη συνεργασία, η οποία ήρθε ένα χρόνο μετά με το λαϊκό κύκλο "Παίξε Χρήστο επειγόντως" που αποτελεί και την κορυφαία τους στιγμή, ενώ η επόμενη συνάντησή τους το 1984 με το δίσκο "Όλοι δικοί μας είμαστε" δεν θα καταφέρει να σταθεί στο ίδιο ύψος και κάπου εκεί θα χωρίσουν οι δρόμοι τους.
Ο δίσκος λοιπόν "Παίξε Χρήστο επειγόντως" αποτελεί μια πολυσυμμετοχική δουλειά στο ερμηνευτικό σκέλος, καθώς εδώ βρίσκουμε μαζί δυο ήδη φτασμένους ερμηνευτές, δηλαδή την Ελένη Βιτάλη και τον Δημήτρη Κοντογιάννη, και δίπλα τους δυο νέους τραγουδιστές, τον αδελφό της Χαρούλας Αλεξίου Γιώργο Σαρρή και τον μετέπειτα σημαντικό λαϊκό βάρδο Πασχάλη Τερζή. Και οι δυο πρωτοεμφανίζονται στη δισκογραφία μ' αυτό το δίσκο, αν και ο Τερζής την ίδια χρονιά θα παρουσιάσει κι έναν προσωπικό δίσκο ("Λέω") που δεν πολυακούστηκε, ενώ τα επόμενα χρόνια μαζί με τον Νικολόπουλο να μας δώσει πολλά λαϊκά σουξέ.
Στο δίσκο βρίσκουμε μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του Νικολόπουλου, τα οποία συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην προσωπική του καταξίωση στο χώρο του λαϊκού ρεπερτορίου. Κορυφαία στιγμή ασφαλώς το εμβληματικό ζεϊμπέκικο "Με τα φώτα νυσταγμένα", γνωστό και ως "Νταλίκες" που αποτέλεσε άλλωστε και τον τίτλο του πρώτου προσωπικού δίσκου του Γιώργου Σαρρή (1983). Αλλά και αρκετά άλλα τραγούδια ακούγονται πολύ ευχάριστα, όπως: "Το πιο παράξενο τραγούδι", "Καθόμουνα στου Λέντζου", "Η ζωή γυναίκα μοιάζει", "Ο Μάρκος και ο Ομάρ Καγιάμ" και "Το ζεϊμπέκικο του Θεού".
(c) CD | Minos | 1982 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου