Ο λυρικός Μίκης Θεοδωράκης: Τα πρόσωπα του ήλιου (1987)

Είδαμε ήδη τα τρία λυρικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη ("Διόνυσος", "Φαίδρα, τραγούδια αγάπης", "Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα") που γράφτηκαν την ίδια χρονιά, το 1985, κι εκδόθηκαν από τον Σείριο του Μάνου Χατζιδάκι.
Περνάμε λοιπόν τώρα σε μια δεύτερη λυρική τριλογία του συνθέτη, τρία έργα που εκδόθηκαν σχεδόν απανωτά μέσα στο 1987 και μάλιστα από μια καινούργια εταιρία που δημιούργησε στα πρότυπα του Σείριου ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης. Πρόκειται για τον Ιουλιανό που στη βραχύβια ιστορία του (1987-1988) περιέλαβε στο ρεπερτόριό του πέντε έργα του Μίκη ("Τα πρόσωπα του ήλιου", "Ως αρχαίος άνεμος", "Μνήμη της πέτρας", "Requiem: Ακολουθία εις κεκοιμημένους", "Συμφωνία αρ.4, Των χορικών"), καθώς και το δίσκο "Μαργκώ" του Γιώργου Θεοδωράκη.

Το 1986 ο Μίκης Θεοδωράκης γνώρισε την ποίηση του πατρινού ποιητή Διονύση Καρατζά κι αυτό στάθηκε η αφορμή για μια πολύ γόνιμη συνεργασία, η οποία αποτυπώθηκε σε τρεις εξαιρετικής ποιότητας κύκλους τραγουδιών ("Τα πρόσωπα του ήλιου", "Ως αρχαίος άνεμος", "Η Βεατρίκη στην Οδό Μηδέν"). 

Θα σταθώ λοιπόν σήμερα στον πρώτο από τους σημαντικούς αυτούς δίσκους. Ο κύκλος λοιπόν μελοποιημένων ποιημάτων "Τα πρόσωπα του ήλιου" γράφτηκε το καλοκαίρι του 1986 και παρουσιάστηκε ζωντανά τον Απρίλιο του 1987 στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Με το έργο αυτό εγκαινιάστηκε η δισκογραφική εταιρία Ιουλιανός που ίδρυσε ο Μίκης σε μια εποχή που δήλωνε έτοιμος να εγκαταλείψει τη μουσική, ακόμη και την Ελλάδα, ενώ είχε αποφασίσει να μην ξαναγράψει μουσική για μπουζούκι! Ευτυχώς ήταν άλλη μια παρορμητική αντίδραση του μεγάλου συνθέτη που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά τελικά διοχετεύτηκε σε νέο δημιουργικό οίστρο!

Το έργο περιλαμβάνει δεκαεπτά τραγούδια βασισμένα στην ποιητική συλλογή του Διονύση Καρατζά "Χρώματα-Φωνήεντα" που εκδόθηκε στην Πάτρα το 1986, όπου ο ποιητής εξυμνεί τον έρωτα, τη θάλασσα και τον ήλιο, δηλαδή την έντεχνη μεταμόρφωση της ελληνικότητας. 

Ο συνθέτης προσέγγισε με πρωτόγνωρη φρεσκάδα τους υπέροχους αυτούς στίχους και μας έδωσε μια ενδιαφέρουσα σειρά τραγουδιών, τα οποία μάλιστα ντύθηκαν με μια έντονα ηλεκτρική ενορχήστρωση ροκ αποχρώσεων που ασφαλώς αποτέλεσε μια μεγάλη έκπληξη! Αλλά δε θα μπορούσε να επιδιώκει κάτι διαφορετικό, όταν αποφάσισε να συνεργαστεί με μουσικούς, όπως ο Γιάννης Σπάθας, ο Νίκος Αντύπας ή ο Αντώνης Τουρκογιώργης, αλλά και ο Κώστας Γανωσέλης στο συνθεσάιζερ! 

Θεωρώ πάντως μειονέκτημα του δίσκου τη φωνητική ιδιομορφία της βασικής ερμηνεύτριας Βάνας Βερούτη που δε νομίζω πως διαθέτει το κατάλληλο ηχόχρωμα για την απόδοση αυτών των τραγουδιών. Ευτυχώς πολλά από τα τραγούδια αυτά δικαιώθηκαν αργότερα από την ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη, η οποία περιέλαβε πέντε τραγούδια του έργου στο δίσκο "Poetica" (Peregrina, 1996). Εξαιρετικοί πάντως είναι οι άλλοι τρεις ερμηνευτές, ο δοκιμασμένος Πέτρος Πανδής, ο ανερχόμενος Θανάσης Μωραΐτης και κυρίως η Βίκυ Σίμου που διαθέτει θαυμάσια φωνή σοπράνο, αλλά δυστυχώς ερμηνεύει μόνο δύο τραγούδια.

(c) LP | Ιουλιανός | 1987 | πηγή: d58