Γιώργος Μητσάκης: Αν ζούσαν οι αρχαίοι (1969)

Παραμένουμε στον μεγάλο λαϊκό δημιουργό Γιώργο Μητσάκη γυρνώντας όμως μια δεκαετία πίσω, όταν συνεργάστηκε με την Odeon/Minos. Ήταν η εποχή που ο Μάκης Μάτσας, γιος του ιδρυτή και ιδιοκτήτη της (ελληνικής) Odeon Μίνωα Μάτσα, είχε αναλάβει τα ηνία της εταιρείας από τις αρχές της δεκαετίας κι ενώ αυτή βρισκόταν ήδη σε καθοδική και παρακμάζουσα πορεία μη μπορώντας να αντέξει τον ανταγωνισμό των αντιπάλων της. Ο νεαρός τότε παραγωγός κατάφερε γρήγορα να επαναφέρει την εταιρεία στη σωστή πορεία ιδρύοντας παράλληλα τη θυγατρική ετικέτα Margophone προς τιμή της μητέρας του. Εκεί λοιπόν σιγά σιγά άρχισε να μαζεύει λαϊκούς καλλιτέχνες που ξέφευγαν προσωρινά από τις δαγκάνες του Λαμπρόπουλου (Columbia), όπως ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Χιώτης, ο Καζαντζίδης, ο Περπινιάδης, ο Μπακάλης και άλλοι. Μέχρι και ο Μάρκος Βαμβακάρης βρήκε καταφύγιο στη νέα στέγη και επανήλθε προσωρινά στο προσκήνιο. Εκεί άλλωστε ηχογράφησε και ο Χρήστος Λεοντής τους δυο πρώτους του δίσκους που ερμήνευσαν καθαρά λαϊκοί τραγουδιστές ("Καταχνιά", "Ανάσταση ονείρων"). 

Στην Odeon λοιπόν κατέφυγε και ο Γιώργος Μητσάκης βρίσκοντας φιλόξενη στέγη για τα τραγούδια του κι άρχισε να ηχογραφεί με καταιγιστικούς ρυθμούς για τις 45 στροφές πολλά μεγάλα σουξέ της εποχής, αλλά και δίσκους 33 στροφών, πρώτα το δίσκο "Φτωχό κομπολογάκι μου" (1967) κι αμέσως μετά το δίσκο "Μητσάκης" (1968), και οι δυο με παλιά του τραγούδια σε νέες εκτελέσεις και σε μορφή medley, όπως ήταν τότε ο συρμός, δηλαδή μικρές σουίτες με συντομευμένα τα τραγούδια σε συνεχή ροή.

Το 1969 λοιπόν, κι αφού ήδη το 1968 είχε ιδρυθεί η Μίνως Μάτσας, η οποία τα επόμενα χρόνια θα μετατραπεί σε δισκογραφικό κολοσσό, ο Γιώργος Μητσάκης ηχογράφησε τον τρίτο και πιο ενδιαφέροντα μεγάλο δίσκο του στην εταιρεία με τίτλο "Αν ζούσαν οι αρχαίοι" παρμένο από το ομότιτλο εναρκτήριο τραγούδι. Ουσιαστικά βέβαια πρόκειται για μια όμορφη συλλογή σκόρπιων ηχογραφήσεων από τις 45 στροφές που κυκλοφόρησαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές τα προηγούμενα χρόνια στο διάστημα 1962-1969 και γιαυτό έχουμε ένα εντελώς ετερόκλητο υλικό με πολλούς διαφορετικούς ερμηνευτές, αλλά και πολύ διαφορετική ποιότητα ηχογραφήσεων, από μονοφωνικές μέχρι στερεοφωνικές. Παλιότερες είναι οι ηχογραφήσεις των τραγουδιών "Στης Λαρίσης το ποτάμι" και "Ο μπάρμπα Θωμάς" με τον Σπύρο Ζαγοραίο και τη σύζυγό του Ζωή. Το σπουδαίο ζεϊμπέκικο "Συννεφιές" είχε κυκλοφορήσει το 1965 με τη φωνή της Λίτσας Διαμάντη και είναι η πρώτη ηχογράφησή της ως πρώτης φωνής σε μια εποχή που έχτιζε την καριέρα της κυρίως ως δεύτερη φωνή πλάι σε μεγάλους λαίκούς ερμηνευτές. Εδώ επίσης έχουμε και τις πρώτες ηχογραφήσεις της Καίτης Αμπάβη ως πρώτης ή δεύτερης φωνής δίπλα στον πρωτοεμφανιζόμενο Γιώργο Νταλάρα με τα τραγούδια "Στην εποχή του Πάγκαλου", "Στο φτωχό μου το χαγιάτι" και "Έχασα το δαχτυλίδι μου", ενώ ο Νταλάρας που έχει τη μερίδα του λέοντος στο δίσκο, ερμηνεύει επίσης το υπέροχο "Ήτανε Απρίλης μήνας" που την ίδια χρονιά συμπεριέλαβε και στον πρώτο δικό του προσωπικό δίσκο. Έχουμε, τέλος, και μερικές από τις πρώτες πρώτες ηχογραφήσεις του Γιάννη Καλατζή, ο οποίος ερμηνεύει τα τραγούδια "Αν ζούσαν οι αρχαίοι" και "Δάκρυ δάκρυ Μανωλάκη". Και βέβαια ο δίσκος ακολουθώντας την πεπατημένη της εποχής περιλαμβάνει κι ένα συρτάκι μοιρασμένο σε δύο ανεξάρτητα οργανικά κομμάτια, ένα χασάπικο ("Το συρτάκι της αγάπης") κι ένα χασαποσέρβικο ("Χορός για δύο").

Ως κατακλείδα θα έλεγα ότι αυτός ο δίσκος χάρισε μια σειρά μεγάλων εμπορικών επιτυχιών στον Γιώργο Μητσάκη, αλλά δε στάθηκε ικανός να του εξασφαλίσει μια συνέχεια στην ίδια εταιρεία, από την οποία αποχώρησε στις αρχές της επόμενης δεκαετίας με πιθανή αιτία την απροθυμία του Μάτσα να εκδώσει το μικρό ορατόριό του "Γολγοθάς" που είχε ηχογραφηθεί το 1968, αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην εγχώρια αγορά. Πάντως ο δίσκος στάθηκε ένα ισχυρό εφαλτήριο για τη μεγάλη καριέρα που είχαν στη συνέχεια οι περισσότεροι τραγουδιστές του δίσκου, δηλαδή ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Καλατζής και η Λίτσα Διαμάντη.

(c) CD | Minos | 1969 | Πηγή: d58