Θα κλείσουμε το αφιέρωμά μας στη δισκογραφία του Γιάννη Μαρκόπουλου από τη δεκαετία του '70 που υπήρξε και η πιο σημαντική σε ολόκληρη τη μουσική του διαδρομή, με ένα δίσκο που κυκλοφόρησε από την Columbia το 1975 και αποτελεί στην πραγματικότητα ένα συμμάζεμα σκόρπιων ηχογραφήσεων από το διάστημα 1972-1975 με τραγούδια που τα περισσότερα είχαν κυκλοφορήσει στις 45 στροφές και δεν είχαν ενταχθεί σε κάποιον από τους μεγάλους κύκλους αυτής της περιόδου.
Ο δίσκος έχει τον εύγλωττο τίτλο "Ανεξάρτητα" και στην αρχική του αναλογική έκδοση περιλαμβάνει δώδεκα τραγούδια. Μεταξύ αυτών και δύο τραγούδια σε δεύτερη εκτέλεση από τον Νίκο Ξυλούρη, το "Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί" από το δίσκο "Διάλειμμα" (1972), όπου το ερμήνευε πάλι ο ίδιος με διαφορετική ενορχήστρωση, και το "Ζαβαρακατρανέμια" που πρώτος είχε ερμηνεύσει ο συνθέτης το 1968. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο επίσης περιλαμβάνεται αυτούσια η πρώτη λογοκριμένη ηχογράφηση του αριστουργηματικού τραγουδιού "Τα λόγια και τα χρόνια" με τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη από τη "Θητεία" (1974).
Έχουμε επίσης τρία τραγούδια που ερμηνεύει η Βίκυ Μοσχολιού, από τα οποία η "Ρόζα η ναζιάρα" αποτέλεσε μεγάλη εμπορική επιτυχία, αλλά προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικότερα τα άλλα δύο ("Πέραμα", "Αλεξάνδρεια") σε στίχους του ποιητή Γιώργου Χρονά, τα οποία είχε ερμηνεύσει πρώτος ο Σταύρος Πασπαράκης σε δίσκο 45 στροφών το 1972. Από τις 45 στροφές επίσης προέρχονται και τα τραγούδια "Τούμπου τούμπου ζα" και "Κελαηδίσματα" με ερμηνευτή τον Λάκη Χαλκιά και μαζί του στο πρώτο τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Τέλος, στο δίσκο περιλαμβάνεται και η περίφημη "Λένγκω" ("Η Ελλάδα") από αυτοσχέδια ζωντανή ηχογράφηση με τον ίδιο το συνθέτη να τραγουδά και να παίζει πιάνο. Τα υπόλοιπα τραγούδια ερμηνεύουν η Λιζέτα Νικολάου και η Αλεξάνδρα.
Ωστόσο πρέπει να επισημάνω ότι ο δίσκος στην πιο πρόσφατη ψηφιακά επεξεργασμένη επανέκδοσή του το 2011 εμφανίζεται πλέον με πολύ διαφοροποιημένο περιεχόμενο. Από το αρχικό σώμα των δώδεκα τραγουδιών αφαιρέθηκε η "Ρομπινσόνα" με την Αλεξάνδρα, αλλά προστέθηκαν άλλες τέσσερις ηχογραφήσεις, δηλαδή δυο τραγούδια από τις 45 στροφές με τον Θέμη Ανδρεάδη ("Όχι δεν πρέπει", "Ταρζάν") και άλλα δυο ("Σουρλάντα νταγιάντα", "Πού πας") από το δίσκο "Διάλειμμα" (1972) στην ίδια ακριβώς εκτέλεση! Έχω την εντύπωση ότι η παραγωγή αυτού του δίσκου έγινε αρκετά επιπόλαια ως προς την επιλογή του υλικού παρά τη φροντίδα της αισθητικής του πλευράς...