Νότης Μαυρουδής, Μαίρη Έσπερ: Ζωές από μετάξι (1997)

Συμπληρώνονται δύο χρόνια από την αποφράδα εκείνη χειμωνιάτικη ημέρα του 2023, όταν ο σπουδαίος συνθέτης και κορυφαίος κλασικός κιθαριστής Νότης Μαυρουδής (1945-2023) έφυγε ξαφνικά από τη ζωή μετά από ένα ατύχημα στο εξοχικό του σπίτι κοντά στη Μακρινίτσα του Πηλίου. Πρόλαβε ωστόσο στα 60 περίπου χρόνια παρουσίας του στα μουσικά μας πράγματα να μας δώσει ισχυρά τεκμήρια του τραγουδοποιητικού του ταλέντου με δεκάδες υπέροχα τραγούδια από το 1964 που πρωτοεμφανίστηκε στο προσκήνιο. 

Το μικρό μας αφιέρωμα στον εκλεκτό δημιουργό θα είναι επικεντρωμένο σε μια σειρά αξιόλογων κύκλων τραγουδιών που μας έδωσε στα τελευταία χρόνια της ενεργού παρουσίας του στο ελληνικό πεντάγραμμο ξεκινώντας με το δίσκο Ζωές από μετάξι που κυκλοφόρησε το 1997.

Πρόκειται για έναν κύκλο με "δώδεκα τραγούδια για τη Μαίρη Έσπερ", όπως επισημαίνεται στον υπότιτλο της έκδοσης, η οποία κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία FM Records. Στην πραγματικότητα βέβαια ο δίσκος περιέχει δεκατέσσερα κομμάτια, αφού το τραγούδι "Ερωτικό" ακούγεται σε διπλή εκτέλεση, ενώ το άλμπουμ ξεκινά με μια σύντομη οργανική Εισαγωγή βασισμένη στη μελωδία του τραγουδιού "Κάθε μια νύχτα". Το υλικό του δίσκου είναι μικτό με τραγούδια πρωτότυπα, αλλά και μερικά παλιότερα σε επανεκτέλεση. Τους στίχους έγραψαν ο Άκος Δασκαλόπουλος, ο Τάσος Σαμαρτζής, η Νανά Νικολάου, η Αγαθή Δημητρούκα, η Ελένη Μαχαίρα, η Μαρία Θάνογλου και ο Γιάννης Πανουτσόπουλος. Ο ίδιος ο συνθέτης επιμελήθηκε και την ενορχήστρωση του υλικού, ενώ η καλλιτεχνική διεύθυνση της έκδοσης ανήκει στον Σταμάτη Κραουνάκη.

Αποκλειστική ερμηνεύτρια του δίσκου είναι η Ελληνοαιγύπτια Μαίρη Έσπερ, η οποία γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, αλλά μεγάλωσε και σπούδασε μουσική στην Αθήνα. Δραστηριοποιήθηκε στο χώρο του τραγουδιού από τις αρχές του '80, ενώ η πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1991 στους Πρώτους Αγώνες Τραγουδιού της Καλαμάτας με το τραγούδι "Άνεμος" του Γ. Μελά. Ο δίσκος του Νότη Μαυρουδή αποτελεί και τη μοναδική προσωπική της δουλειά, όπου έδωσε όμορφες και πολύ εμφραστικές ερμηνείες που πάντως δε στάθηκαν ικανές για μια ανάλογη συνέχεια. 

Μικρές Περιπλανήσεις: Άγονη γραμμή (1994)

Δυο χρόνια μετά την παρθενική δισκογραφική τους εμφάνιση οι Μικρές Περιπλανήσεις, αυτό το αξιόλογο φωνητικό και οργανικό σύνολο από την Κω που έδωσε ένα ισχυρό στίγμα κατά τη δεκαετία του '90, επανήλθαν με μια μια δεύτερη προσωπική δουλειά που κυκλοφόρησε το 1994 από την ετικέτα "Στρόγγυροι δίσκοι" του Νίκου Παπάζογλου για λογαριασμό της Lyra με τίτλο Άγονη γραμμή, δηλωτικό ίσως και του πεδίου δράσης του συγκροτήματος, αλλά και της θεματικής του αφετηρίας.

Ο δίσκος περιλαμβάνει δώδεκα μελωδικά τραγούδια με έντονα νοσταλγικά χρώματα και ταξιδιάρικη διάθεση, στο ύφος ακριβώς με το οποίο μας συστήθηκαν με την πρώτη τους δουλειά. Ο Νίκος Αρμπιλιάς και ο Λεωνίδας Κουλίτσης μοιράζονται τη μουσική σύνθεση, ενώ στίχους έγραψαν οι ίδιοι, καθώς και οι Γιώργος Χαρτοφίλης και Στάθης Σαββανής. Οι ίδιοι επίσης παίζουν όλα τα όργανα της ορχήστρας και τραγουδούν. Το ιδιόμορφο νοσταλγκικό ηχόχρωμα τονίζεται ιδιαίτερα από την ισχυρή παρουσία του ακορντεόν.

Με κάπως αραιότερους ρυθμούς οι Μικρές Περιπλανήσεις συνέχισαν την όμορφη πορεία τους στην ελληνική δισκογραφία ως το 2006, ενώ στη συνέχεια η παρουσία τους έγινε πολύ σπανιότερη, αν και δεν έπαψαν ποτέ να είναι ενεργοί. Στο ίδιο διάστημα ανέπτυξαν επίσης και κάποιες συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Βαγγέλης Γερμανός και ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ενώ ο Μάνθος Αρμπελιάς είχε παράλληλα και την προσωπική του δραστηριότητα ως ανεξάρτητος τραγουδοποιός.

Μικρές Περιπλανήσεις (1992)

Λέω να ξεκινήσουμε τις μουσικές μας περιπλανήσεις για την καινούργια χρονιά με ...Μικρές Περιπλανήσεις! Δεν ξέρω βέβαια πόσοι θυμούνται ακόμη το παλιό αυτό μουσικό συγκρότημα από την Κω που είχε εισβάλει ξαφνικά στη μουσική μας ζωή στις αρχές του '90 ακολουθώντας τη γραμμή που είχαν ήδη χαράξει διάφορα άλλα ολιγομελή σχήματα από την προηγούμενη δεκαετία υπηρετώντας ένα είδος τραγουδιού με στοιχεία από την ελληνική παράδοση και το λαϊκό τραγούδι. Θυμίζω ότι ανάλογα χαρακτηριστικά είχαν οι Χειμερινοί Κολυμβητές, οι Δυνάμεις του Αιγαίου, οι Χαΐνηδες, οι Νεάρχου Παράπλους και άλλα δημοφιλή σχήματα που πλέον έχουν αναστείλει τη δράση τους και αποτελούν μέρος της μουσικής μας ιστορίας.

Οι Μικρές Περιπλανήσεις δημιουργήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του '80 και για αρκετά χρόνια δραστηριοποιούνταν σε μουσικά στέκια της Κω, ώσπου τους ανακάλυψε ο Νίκος Παπάζογλου και τους έδωσε την ευκαιρία να παρουσιάσουν το πρώτο προσωπικό τους άλμπουμ το 1992 με τίτλο το όνομά τους. Βασικά μέλη του σχήματος ήταν οι αδελφοί Νίκος και Μάνθος Αρμπελιάς πλαισιωμένοι από τους Χρήστο Γαμβρέλλη, Σταυρούλα Παπαηλία, Λεωνίδα Κουλίτση και Ελένη Κολετζάκη. Το χαρακτηριστικό νοσταλγικό και ταξιδιάρικο ήχο τους διαμόρφωνε συνδυασμός ακουστικών οργάνων, όπως το ακορντεόν, το μαντολίνο, η κιθάρα, ο μπαγλαμάς, το μπουζούκι και τα κρουστά. Όλα τα έπαιζαν οι ίδιοι, ενώ συγχρόνως τραγουδούσαν. Ο Νίκος Αρμπελιάς ήταν ο βασικός συνθέτης των τραγουδιών και ο Στέργιος Παπαποστόλου ο στιχουργός. 

Η καλή υποδοχή του πρώτου τους άλμπουμ τους έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσουν το δρόμο που είχαν ανοίξει παρουσιάζοντας ως το 2006 πέντε συνολικά προσωπικά άλμπουμ (Μικρές Περιπλανήσεις, Άγονη γραμμή, Ημέρες απραξίας, Κλέφτες του χρόνου, Και με οδηγό μου ένα παιδί), ενώ στη συνέχεια περιορίστηκαν σε κάποιες σποραδικές επανεμφανίσεις, μία το 2013 με μια παραγωγή του περιοδικού Μετρονόμος (Άστρα που ψιχαλίζουν φως), αλλά και μια πιο πρόσφατη δουλειά το 2022 με τίτλο Βαρύτητα.

2025